Son Tanıma Tarih

Özlemek güzel duygu... Sadece insanı değil, bazen çocukluğunun geçtiği sokağı, bazen asla unutmayacağın anılarda hissettiğin duyguları, bazen bir manzarayı… Belki de bu kadar özlemesek değerini bilemezdik çoğu anın, çoğu insanın belki de çoğu eşyanın. Çocukken büyümek için can attığımız günlerden bir anda “ben ne ara bu kadar büyüdüm” dediğimiz zamanlara geldiğimizde anlıyoruz. Büyümek güzel şey ama geride kalanlar hala can acıtıcı. Büyürken her şeyin bizimle gelemeyeceği gerçeği belki de bu durumu en zorlaştıran. 

Son zamanlarda hayatımdaki insanların da bir son kullanma tarihi olduğunu keşfettim ama bu isim hoşuma gitmediği için revize ettim. “Son tanıma tarihi”. Ne kadar yakın olduğunuzun, nasıl iyi anlaşıp ne çok zaman geçirdiğinizin bir önemi kalmıyor bazı zamanlarda. Her insanı anı kutusuna saklayıp hayata devam etmek zorunda kalıyoruz. Şimdi bakıyorum da çocukluğumda “biz asla ayrılmayız, beraber yaşlanırız” dediğimiz kaç kişi hala hayatımda?

Bir kapı var sanki, insanların umutlarla açıp geldiği. Her gelen insanla renklenen bir kapı. İçerisinin kalabalığı, cümbüşü bile tanıdık bir gülümseme sanki. İçerisi huzur dolu. Ama her şey sonsuza dek sürmez derler ya, o cümbüşün de aynı öyle seyreldiğini görüyorum zamanla. Canımın içi dediğim insanların hayatımda ne olursa olsun bir daha göremeyeceğim gerçeğiyle yüzleşiyorum bazen, ne kadar acıtsa da içimi bu durumu kabulleniyorum. Bazen de sırtlarını dönüp gidişlerini seyrediyorum. Güvenmeye çalıştığım herkesin o duyguyu tek tek nasıl alıp götürdüğüne şahit oluyorum. Ve tüm bunları öğrendikten sonra fark ediyorum ki büyümüşüm. Göz açıp kapayıncaya kadar da saçlarımın beyazlarını saymaya başlayacağım sanırım.

Ama ne olursa olsun bir şekilde alışıyorum, mutlu olabilmenin yollarını keşfetmeye devam ediyorum. Ve hayatın en güzel yanı ne olursa olsun bir yerlerde hala umut saklıyor olması.

Bir hafta sonra aynı yerde birbirimizi bulmak umuduyla, kendinize iyi bakın.

Günaydın,

İyi öğlenler,

Huzurlu akşamlar…

Gününüzün hangi vaktine denk geldiysem o vakitte bir gülümseme bırakabilmek umuduyla bir yazarca geçti buradan.