Ülkemizde sanayileşme adımlarının atılmaya başlandığı 19. Yüzyılda, Konya büyük ölçüde kendine yeten bir ekonomik hayata ve büyük ölçekli tarım ile üretim örgütlenmesi olmayan küçük ölçekli bir sanayi üretim yapısına sahipti.
1910 YILI DÖNÜM NOKTASI OLDU
Konya’nın Cumhuriyetten önce özellikle özel girişimcilik yeteneğinin bir göstergesi olan şirket sayılarında öncü bir il olduğu bilinse de sanayi ve fabrikalaşma adımları yok denecek kadar azdı.
1910 yılında ise Konya için dönüm noktası sayılabilecek bir gelişmeye imza atıldı. Konya'da o dönemin zorlu şartları altında yürekleri girişimcilik ve cesaretle dolu dört isim bir araya geldi. Arabacızade Hasan, Kitapçızade Kamil, Hacı Osman Zade Hacı Rüştü ve Tutaşızade Osman Efendi… Bu 4 isim birleşerek ortaklık yaptılar ve 6 bin lira sermaye ile un fabrikası kurdular. Elbette bu fabrikanın anlamı 'bir fabrika'dan daha öteydi, aynı zamanda kendi devrinin önemli bir fabrikalaşma örneğini temsil ediyordu.
Cumhuriyet döneminde Konya’da aktif nüfusun %45’inin tarımda çalıştığı tarımsal bir ekonomik yapıya sahip olmakla birlikte, 1927 Sanayi Sayımı’nın sonuçlarına bağlı olarak dönemindeki koşullara göre Türkiye’nin önemli imalat merkezlerinden biri olduğu görülmektedir. 1927 Sanayi Sayımı’na göre Türkiye’deki toplam 65.245 sanayi işyerinin %3,4’ü aktif oranında 2.245 işyerine Konya sahipti. Bu sayıma göre Konya’da aktif nüfusun %45’i tarımda çalışmaktaydı. Konya, ülke genelinde işyeri sayısı bakımından tarıma dayalı imalat, maden, maden işleme ve imalat sanayisinde ikinci (%26.5) ve ağaç işleme sanayisinde üçüncü (%13.4) sıradaydı.
