(Öyküden bağımsız not: Bana akıl verme antidepresan ver, ya da çekil gölge etme.)

Hayat sürprizlerle doludur. Ve bunların bazıları harika şeylerdir.

Ayrıca hayat kısadır ve bazı aksilikler olabilir.

Dileyelim başka aksilikler olmasın.

Zaten dünyaya ufak bir macera için gelmiştim.

Bu gece oynayıp, yarın unutacağım.

Ama bu şarap o şarap değil…

Her şey beni değiştirdi.

Doktor dedi ki, - yaşlanmanın ne demek olduğunu biliyor musun?

Lanet olsun nerden bileyim.

- İnsan dedi doktor, yaşlanınca hücreler harap oluyor, dedi.

Vücudumuz harap olan hücreleri yabancı-zararlı görüyor. O hücreyi ortadan kaldırmak için organize oluyor, dedi, doktor. Yani yaşlı hücre vücut tarafından bir mikrop gibi algılanıyor. Neden, çünkü sen sen değilsin. Vücudun yaşlanmış. Değişmişsin dostum dedi. Vücudun vücuduna yabancılaşıyor, sen sana yabancılaşıyorsun, vücudun vücudunu düşman olarak görüyor, sen seni düşman olarak algılıyorsun anladın mı? Seni, sen öldürmeye çalışıyorsun. İşte yaşlılık bu, şimdi anladım mı, dedi?

- Eeee, diye karşılık verdim.

- Eeeesi bu, diye karşılık verdi doktor.

- Lanet olsun yabancı düşmanlığına, dedim, içimden.

Ah kaprisli ve kararsız Tanrım, burada da mı suçlu benim, dedim yine içimden?

Şu pazarlığın iki tarafında da neden sen duruyorsun Tanrım, dedim, içimden yine?

Tanrı'ya söylenilmez...

Doktordan çıktım.

Bir taksi çevirdim.

Şeytan bize şöhreti peşin verir, sonrasında ruhumuzu taksit taksit alır, diye düşünüyordum, ah, şu taksiye binerken.

Nihayetinde sonuçların asıl ima ettiği şey, dünyaya farklı beklentilerle geldiğimiz gerçeğidir.

Taksi hareket etti.

Bir alaycı kuş işte kalp dediğin de: Amigosu kalp olan hiçbir maçı kazanamazmış…

Bir köpeğin derince iç geçirerek kendini yere atıp, gerinircesine uzanıvermesi ve sessizce, derinden, güvenle nefes alıp verişlerle uykuya dalmasını da özlermiş insan.