Sanal mekânda arzunun ve mahremiyetin yeniden üretimi bağlamında YAPAY ZEKÂYLA SEKS konusunu işlediğim bir bilimsel makale üzerinde çalışırken acaba çok mu ileri gidiyorum diye kendi kendime sormuştum.

Tereddütlerimi ŞEYTANI BAŞTAN ÇIKARAN bir çağda yaşadığımız inancı giderdi.

ZİPLESS FUCK/anıda aşk diye çevriliyor ama bunun aşkla uzaktan yakından ilişkisi yok; daha çok FERMUARSIZ SEKS; üstelik bu, bugünün konusu da değil. Bugün ise geldiğimiz noktada cinsellik yeniden üretilmiş durumda. Nasılı, hayli karmaşık; daha ilginci ise bir o kadar utanmaz ve alaycı.

Cinsel özgürlük tarihi ilk günaha kadar gider eğer götürürsek. Ancak işin içine Tanrı’yı karıştırmayalım. Modernite ve Şeytan ikilisi işimizi görür. Zira cinsel hazzın partnerler tarafından gerçek manada alımlanması mekân anlayışındaki değişimle başlıyor. Artık çocuklar önünde sevişmek istemeyen anne babalar, ilk kent işçileri olarak 16. Yüzyıl sonlarında ve 17. yüzyıl başlarında emekçi olarak göç ettikleri kentlerdeki evlerine bir oda ekliyorlar. BUNA SEVİŞME ODASI DEMİYORUZ, bunlar bugünkü yatak odalarımızın prototipi niteliğinde.

Mekânın yeniden üretimi insanların (çocuklar da dâhil) kendilerine bakışını da değiştiriyor. Beden emek üreten bir makine olduğu kadar aynı zamanda zevk üreten, arzuyu kamçılayan da bir makine. Hal böyle olunca süreç insanların kendi bedenlerine odaklanmayı da beraberinde getiriyor. Zaten kapitalist sistemin en temel dayanaklarından biri de kendimizi arzu nesnemiz yapmak değil mi?

Yıllar içinde bir diyalekt olarak da cinsellik yeniden ve yeniden üretiliyor. Günümüzde artık cinsel özgürlük diğer bütün özgürlüklerin yeni bir süreci de yaşıyor. Özellikle kriz dönemlerinde (12 Eylül’de Yeşilçam’ın porno furyasını hatırlayın) insanların sekse düşkünlüğü veya sekse düşkünleştirilmesi tesadüf olmasa gerek.

Kimseyi suçladığım yok. Suçlamaya gerek de yok. Bir hükme de gerek yok bu konuda. Bu bağlamda Leman Dergisinin bu resimde gördüğünüz karikatürü “Bir yetki zehirlenmesi”ni göstermiyor. Orada ilginç bir sosyolojik gerçekle yüzleşiyoruz.

İşiniz gereği de sosyal medyadaysanız buradaki paylaşımların sadece ilginçliğini değil kararlılığını da görebilirsiniz. Bu paylaşımlarla ne yapılmaya çalıştığı belirsizliğini korukken insanların MİLF, FUCKBODY, SWİNGER gibi ilişkileri ZİPLESS FUCK olarak yaşamaya başladığı ve yaşadığı bir dönemde olduğumuz konusunda tereddüt olmayabilir. Bu durum CİNSELİĞİN TARİHİNDE KARA BİR LEKE mi?

Durumun üzerindeki belirsizlik durumu daha da karmaşık hale getiriyor. Cinsellik yeniden üretilirken bu sadece insanlar üzerinden gerçekleştirilmiyor; robotlar, yapay zekâ da artık işin içine dâhil edilmiş durumda. Günümüzde yapay zekâ genelevleri açıldı; sistem tıkır tıkır işliyor.

Peki bu öykü bize ne sunuyor? İşte tam da bu süreci sunuyor; yani sürecin bizzat kendisi öykünün de kendisi; bu öykünün içinde kimler yok ki :)