Değişimi seven birisi değilimdir ama geçen yıllar zamanla hepimizi değiştiriyor, yani istesek de istemesek de değişmek zorunda kalıyoruz. Bu değişimin hepimiz için iyi olması adına çabalar harcıyoruz. Biz değişiyoruz, hayallerimizi, hedeflerimizi şekillendiriyoruz ve bazılarına da kavuşuyoruz.

Geçen yazılarımda bahsettiğim hayatlardan bir tanesine değineceğim tekrar. Benim hayatımın önemli kesişimlerinden birisidir karate. Bir yanıyla çocukluk hayallerimi kaplarken diğer yanında hayatımın en kıymetli ailesini oluşturduğumuz yıllarımız geçti. Ve zamanla hayallerimizin ortak olduğu ve birlikte çabaladığımız yıllar sonucunda geçtiğimiz pazar çok istediğimiz bir şeye kavuştuk. Birlikte çabalamanın, uzun bir zaman sabretmenin ve tüm bunları yaşarken gerçekten yanımızda olacak olan insanları tanıyıp seçebilmenin tecrübesini yaşadık. Yola çıktığımızdaki hallerimizden çok farklıydık ve vardığımızda yanımızda olan her insanın bizim mutluluğumuza ortak olduğunu gördük. Şuan bile anlatırken rahatça sahiplenip “biz” diyebilmem yaşanan tüm bu olaylar sayesinde bence. Büyüdük, olgunlaştık ve zorluklarla nasıl mücadele edebileceğimizin farkına vardık. Hiçbir yolun kolay olmadığı gibi bunun da hiç kolay olmadığını görerek ilerledik.

Şuan bakıyorum ve tüm bu anlattıklarımı hepimizin hayatında uygulaması gerektiğini fark ediyorum. Gerçekten istediğimiz, hayal ettiğimiz şeyler için hiç vazgeçmeden emek vermeye devam ettiğimiz zaman geç de olsa başarabileceğimizi anlıyoruz. Ama çoğu zaman vazgeçtiğimizi fark ediyorum. Olmayacak diyerek kenara attığım hayallerime bakıyorum. “Neden olmasın?” sorusunu bir kez daha sormam gerektiğini fark ediyorum. Siz de unutmayın her zaman vazgeçmeden önce “Neden olmasın?” diye sorun. Bir yolu varsa eğer denememek için sebebiniz yok.

Ve bu haftayı da burada bitirip kahve sohbetlerinize eşlik edebilmeyi umuyorum. Tekrar görüşmek üzere…

Günaydın,

İyi öğlenler,

Huzurlu akşamlar…

Gününüzün hangi vaktine denk geldiysem o vakitte bir gülümseme bırakabilmek umuduyla bir yazarca geçti buradan.