Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi ile ilk dönemin tamamlanmasına işaret eden yüzüncü yıl seçimleri ülkeye yeni birçok deneyim kazandırdı. Her şeyden evvel ilk defa Cumhurbaşkanı ikinci turda seçildi.
Demokraside birey tek başına da büyük bir anlam ifade etmektedir. Cumhuriyetin yüzüncü yıl seçimlerinde bilhassa küçük siyasi partiler, kitle iletişim araçları ve yeni medya kapsamında yer aldılar. Siyasal iletişim ötesinde demokratik iletilerini kısa zamanda geniş kitlelere fazlasıyla ulaştırabildiler. Bazıları bundan çok daha fazlasına erişerek iletilerinin karşılığında Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde sandalye sayısıyla temsil hakkı elde ettiler. Bir anlamda küçüklerin şöhreti kendilerini aştı.
Bunlardan bir kısmı medyada önceleri de yer aldıklarından kazanımlarıyla dikkat çektiler ki Türkiye Değişim Partisi kendi adına iştirak etmediği seçimlerde genel başkanını meclise gönderebilecek bir desteği sağladı. Aynı şekilde daha evvel hükümet liderliği yapmış Demokratik Sol Parti de genel başkanını meclise gönderdi.
Seçim sürecinde adından çok bahsedilen, hakkında hayli içerik üretilen Hüdapar da kendi adına iştirak etmediği seçimlerde kitle iletişim araçlarında, yeni medyada sıkça dillendirilen, bilhassa seçmenlerin cumhurbaşkanlığı tercihinde “caydırıcı” unsur algısıyla yaklaşılan parti olmasına mukabil mecliste dört sandalye sayısıyla temsil hakkı kazandı.
Yaşı yarım asra ulaşanların hatırladığı ancak hala mevcut olduğu seçim sürecinde fark edilen Adalet Partisi ise ittifak içerisinde ancak kendi logosuyla katıldığı yarışın ikinci tur aşamasında bilhassa destek verdikleri cumhurbaşkanı adayının takdire şayan bir oy almasına karşılık üçüncü olup tercihini açıklamasından sonra birden bire öne çıktı. Hem kitle iletişim araçları, hem de ikinci tur adayları arasındaki tercihi şöhretini ve tanınırlığını artırıverdi. Ancak mecliste temsil şansını yakalayamadı.
Kurulduğu andan itibaren sığınmacı konusuna radikal bir yaklaşımla dikkat çeken Zafer Partisi liderliğindeki ittifak cumhurbaşkanlığı yarışında da mücadelesini sürdürmüş ve kamuoyunda takdir toplayan bir orana da erişmiştir. Aynı şekilde milletvekilliği seçimlerinde oran bakımından medyanın ilgisini çekecek noktaya ulaşmışsa da mecliste temsil hakkı kazanamamıştı. Böyle olmasına karşılık ikinci turda kitle iletişim araçlarında küçüklerin şöhreti ifadesini fazlasıyla karşılamıştır. Destekledikleri aday ile ittifakın her iki siyasi partisi de farklı istikametlerde hareket etmişlerdir.
Birçok sanatçı ve entelektüel şahsiyeti aday göstererek başlangıçtan itibaren elde edeceği sonuç üzerinde medya ürünleri üretilen Türkiye İşçi Partisi kendi logosuyla iştirak ettiği demokrasi şöleninde dört sandalye ile mecliste temsil hakkı kazanmıştır. Küçüklerin şöhreti açısından kamuoyunun beklentisi daha yukarılarda olduğu dillendirilse de kazanım sağlamış olduğu görülmektedir.
Birkaç yıl evvel seçimlere girme hakkı kazanan Yeniden Refah Partisi kendi logosuyla ittifak içerisinde yer almış fikirlerini, şartlarını kitle iletişim araçlarında aktarabilme imkanıyla mecliste beş sandalye ile temsil edilme hakkı kazanmıştır. Partinin savunduğu prensipler diğer partiler tarafından değerlendirmeye tabi tutulduğundan birçok medya ürünü ve içerik hedef kitleye ulaştırılmıştır.
Tek-parti yönetimini ortadan kaldırıp ardı ardına girdiği dört seçimde milli iradenin desteğini alarak yepyeni bir döneme adını veren Demokrat Parti altılı masada yer alan en küçük parti olarak medyatik şöhreti yakalayıp mecliste üç sandalye ile temsil hakkını elde etti.
İlgililerin, araştırmacıların kısmen tanıma imkanı bulduğu alfabetik sırayla Bağımsız Türkiye Partisi, Büyük Birlik Partisi, Genç Parti, Memleket Partisi, Millet Partisi, Milli Yol Partisi, Vatan Partisi Türk siyasetinin matematiği içerisinde mevcut tanınırlıkları ile süreci tamamladılar.