ÇOCUK BEDENLERİ: İNFLUENCE PAZARINDAKİ TEŞHİR VE FUHUŞUN İNFLUENCE EDİLMESİ
Kötülüğün anne babalaştırılmasından ilk ve en çok zarar görecek olanlar çocuklardır.
Çocuk bedenleri masumiyetin sembolleridir. Onlar dokunulmazdır.
Çocuklar bir beden bile değildirler, onlar sadece ve sadece çocukturlar.
Yaşadığımız çağda sosyal yaşamın önemli ölçüde dijitalleşmesi yetişkin bedenleri açısından yepyeni bir sürece karşılık gelirken, çocuk bedenlerinin bu pazarda teşhiri dehşet verici gelişmelerin tetikleyicisi olarak gündelik hayata dâhil ediliyor.
Masumiyet ekonomisinin oyuncuları çocukları korkunç bir oyunun içine çekiyor buna aracılık edenler ise ebeveynler olarak işaretleniyor.
Dijital pazarda her şey pazarlanabilir mi?
Her şeyin görünür olmasında bir sakınca olmayacağı inancı, kız ve erkek çocuklarının ama özellikle de kız çocuklarının teşhirini, kız çocuklarının bedenlerinin influenceleşmesini normalleştiriyor. Bu masummuş gibi görünen normalleşme ile ebeveynler, özellikle kız çocuklarının, internette her zaman ilkel dürtüleriyle korsanlık yapanların tatmin makinesine dönüştüğünün farkına varamıyor olabilirler.
…
Özellikle günümüzde kutsal olan bedenin metalaştırılarak çıplaklığın, fuhşun influence edildiği bir kavşakta masumiyetin pazarlanmasının avantajlarını, kolaylıklarını ve kazançlarını kendi fahiş hikâyeleriyle bütünleştirmiş insanların kendilerine her tutulan mikrofonla öykülendirilmesi ve bunun cazip hale getirilmesi çocuk bedenlerine yönelişle birleştirilebiliyor.
Yeni rol modeller mi belirleniyor?
Bedenler artık insanlara wi fi mesafesinde. Ancak gündelik hayat wi fi üzerinden yaşanmıyor.
Yaşam sosyal medya platformlarındaki birkaç dakika içinde tüketildiği gibi tüketilmiyor.
Fuhşun influence edilmesi, birbirini hiç tanımayan, birbirini hiç tanımayacak, birbiriyle hiç görüşmeyecek insanlar arasında bir bağ kurarken, bu bağ gerçek hayatta kurulamayan bir bağın şiddetle tüketilmesine aracılık ediyor.
Ulaşılamayanla gerçekleştirilmek istenip de gerçekleştirilemeyip fanteziye dönüştürülenler, hedef gözetmeksizin en kısa yoldan ulaşılanlarla, en vahşi, en ilkel ve en kanlı biçimde gerçekleştirilebiliyor. Bedenini kendi zaman ve mekânı içinde belirli bir süreliğine kiralayanlar ve bunun reklamını yapanlar ayrı; sosyal medya paylaşımları üzerinden çocuklara yönelenlerin gizleniyor olması, çocuk bedenine yönelimi tetikleyici unsur olarak da karşımıza çıkabiliyor.
En başa dönersem, yani kötülüğün anne babalaştırılmasıyla ne demek istediğime son bir şey eklemek gerekir: Bedenlerimiz özellikle de çocuk ve kız çocuğu bedenleri dijital pazarın ve bu pazarın ekonomisini işletenlerin teşhir ürünü değil.
Bedenimiz ilk kutsalımızdır ve en çok üzerine titrenmesi gereken bedenler ise çocukların özellikle de kız çocuklarının bedenidir.
