Tarihi, kültürü ve zengin doğal güzellikleriyle; Doğanhisar

Doğanhisar M.Ö. 500 yıllarında Metyos adıyla kurulmuştur. M.S.395 yılında Bizans İmparatorluğu'nun eline geçmiş M.S 704-708 yıllarında Emevi ve Abbasi ordularının taarruzlarına uğramış bu savaşlarda şehit olan Seyyid Ahmet’in mezarı Kızılışık mevkisinde bulunmaktadır. 1071 Malazgirt Savaşı'na müteakip Selçukluların batıya yayılışları sırasında 1110 yılında Doğanhisar Türk hakimiyetine geçmiştir. Şehrin adı Selçukluların arması DOĞAN kuşuna izafeten “DOĞAN KALESİ” olarak değişmiştir. Daha sonra Doğanhisar adını almıştır. Doğanhisar 1298 tarihinde Karamanoğulları idaresine geçmiş Fatih Sultan Mehmet devrinde 1473 yılında Karamanoğulları saltanatına son verilerek Osmanlı İmparatorluğu'na katılmıştır. Cumhuriyet'ten sonra 1957 yılında ilçe merkezi olmuştur.

DOĞANHİSAR CAMİLERİ

Ulu Camii: Doğanhisar Ulu Camii’nin yapım tarihi, kapı üstündeki kitabeden de anlaşıldığı gibi 1548 M. olarak tespit edilmiştir. Girişin solunda bulunan ahşap merdivenle mahfil katına çıkılır. Sağ dış duvarda ikinci bir kapı görülür. Ahşap mihrap ve minberi de dikkat çekicidir. Batı duvar köşesinde taş ve tuğla karışık örgülü bir minaresi mevcuttur. Giriş ve kıble cephesi alt kısımlarda düzgün kesme taş, üstlerde bir sıra taş ve üç y da 4 sıra tuğla ile örüldüğü, diğer iki cephenin de moloz örgülü olduğu görülen dış duvarlar, 103-105 cm kalınlıkta yapılmışlardır. Yer yer kalın ahşap hatıllar ile desteklenmişlerdir. İç mekan kirişleme sistemi dışarıdan da hissedilmektedir. Tüm taşıyıcı duvarlar uygun malzeme ile onarılmış ve özgün harçları ile derz onarımları tamamlanmıştır. İç mekana girildiğinde, mihrap önü üst örtü ahşaplarında ve bu tavanı taşıyan ahşap sütun  yüzlerinde diğer tavan taşıyıcı kiriş yüzlerinde ve sütun başlıklarında önemli nakış ve tezhip örnekleri görülmektedir.

Orta Camii: İlçe merkezimizde aynı adlı mahallede yer alan tek mekanlı, çatılı bir camidir. Kuzey cephesindeki ahşap minare duvar içerisine yerleştirilmiştir. Şerefe köşkü Konya Aziziye Camii ne benzemektedir. Caminin yapan ve yaptıranı bilinmemekle 19 yy. sonlarında yapılan cami, 1961 yılında son şeklini almıştır.

Deştiğin Camii:  Caminin bir kitabesi mevcut olmadığı için yapımıyla ilgili bir tarih vermek mümkün olmamaktadır. 1999-2006 tarihleri arasında büyük bir onarım görmüş ayrıca 19.yy sonlarında yapılan muhteşem süslemeleri de restore edilmiştir. Giriş kapısının solunda yer alan gemi resmi hayli ilgi çekicidir.

Koçaş Camii: Koçaş kasabasında bulunmaktadır. Vakıflar Genel Müdürlüğü'nün mülkiyetinde olup, camii olarak halen kullanılmaktadır. Caminin yapan ve yaptıranı bilinmemekle 15 yy. da yapılan cami mimari özelliklerinden dolayı Karamanoğulları dönemine tarihlenebilir.

Çarşı Camii: İlçe merkezimizde çarşı içinde bulunan meyilli bir arazide kurulmuştur, tek mekanlı, kalın taş duvarlı, ahşap çatılı bir camiidir. Yapının mimarı Abdullah bin Abdurrahman'dır.1521'de inşa edilen cami 1950'li yıllarda Müslüm Gökçek tarafından onarılmıştır.

DOĞANHİSARIN GELENEKSEL EL SANATLARI

Doğanhisar Testisi ve Testi Toprağı: Dünyanın neredeyse har bölgesinde hammaddesi toprak olan günlük hayatta kullanılmak üzere kaplar yapılmıştır. Doğanhisar da toprak kap yapımında toprağının kalitesi ve farklılığı nedeni ile bu alanda kendine hatırı sayılır bir yer edinmiştir. Tesadüfen de olsa bulunan tarihi eserler ve kalıntılardan anlaşıldığı üzere en eski çağlardan günümüze kadar Doğanhisar toprağı kap kacak yapımı işlemlerinde, ayrıca su ve sığı ürünlerin uzak noktalara taşınması amacı ile toprak boru yapımında kullanılmıştır. Bir müddet sonra unutulan testi yapımı 1850 yılları arasında Doğanhisar’da tekrar gündeme gelmiş yakın tarihimize kadar ilçe halkının neredeyse tamamının önemli bir gelir kaynağı olmuştur.

Doğanhisar Peşkiri: Anadolu’da olduğu gibi Doğanhisar’da da el dokumacılığının en güzel örneklerinin verildiği dokuma türlerinin yanında “Peşkir” gelmektedir. Bir zamanlar peşkir dokumacılığı Doğanhisar’da önemli bir gelir kaynağı ve sanat olarak dokunurdu ve motifleri ile ve dokuma kalitesi ile bir marka halindeydi. İlçede dokumacılığın son temsilcileri olan Başköy ve Ayaslar mahallelerinde bile artık bu sanat neredeyse unutulmuş durumdadır. Unutulmaya yüz tutmuş el sanatlarımızdan olan Peşkir motiflerinin her biri yöreden aldığı isimleri ile Doğanhisar kültürünü yansıtmaktadır. Ayrıca dokumada kullanılan iplerin boama işlemleri de kök boya olarak dokumayı yapanlar tarafından yapılmaktadır. Yakın tarihlere kadar (15-20 yıl öncesine kadar) Doğanhisar’da , özellikle Başköy ve Ayaslar mahallelerinde neredeyse her evde bir tezgah bulunurdu.