Hayatımız bir sürünün hayatıdır.

Bilinçaltımız da bir sürünün bilinçaltıdır.

Kendimizi temize çıkarabilmemiz için toplumun temiz olması gerekir.

Yine de kendimize dönüp, “Ben ne için, kime, ne yapıyorum, kazancım ne?” diye sorabiliriz.

Hoş, bugün, “Ben”in ne yaptığı ile ilgili bir sorgulama gülünç kaçar, kendimizi akışa bırakmak gibi argümanlarla sarılı çevremiz ama pratikte durum pek göründüğü gibi olmasa gerek.

Şu bir gerçek ki ne kadar sürünün içindeysek o kadar da kendi kendimizeydir (sürünün ürettiği kendilik bağlamında kendi kendimizeyizdir).

Burada yeni bir bakış açısı kazanmak için nereye bakmalı sorusunun cevabını önemsiyorum.

Yani “KENDİMİZDE BAKMAMIZ GEREKEN YER NERESİ?”

Dışımızdakiler içimizin yansıması değilse ÖLENE KADAR DIŞ CEPHE KAPLAMASIYLA YAŞAYABİLİR MİYİZ?

Modernitenin bize vazettiği şey sürünün içinde baş kaldırmadan yaşamaktır. “Başkaldırmak” burada kendine dönmek, kendi bilinçaltına bakmak, bilinçaltınla yaşamak ve bilinçaltınla birlikte kendini idare etmektir.

Bizi kendimizden uzaklaştıran ve sürüyle son derece sağlıksız da olsa inanılmaz derecede güçlü bir ilişki kurmamızı sağlamak şey bizi temelde savunmasız yapıyor, her anlamda. Dolayısıyla PROPAGANDA İLE İDARE EDİLMEMİZ (REKLAM, FİLM VS.) KOLAYLAŞIYOR. Bütün bu olup bitenlerin tek gerekçesi ise bizi kendimize döndürmemek, kendi gerçeklerimizle yüzleştirmemektir.

Oysa bize düşündürdükleri gibi değil bilinçaltımız.

Bilinçaltımız bizi zehirleyen bir yapıda hiç olmadı ve olmaz da.

Zannettirildik ki, bilinçaltımızda ilk günahın bütün çapraşık ilişkileri mevcuttur ve asla oraya bakılmamalı, ya da irinin yardımıyla günah çıkarmalıyız; İNSAN KENDİNE SIRT DÖNEREK NEREYE KADAR YAŞAYABİLİR Kİ?

Bilinçaltımız kendimizdir, biz olandır.

Bilinçaltımız bizi biz yapandır.

Bilinçaltımız içimizdeki çocuktur.

Bilinçaltımız içimizdeki o sestir.

Asıl mesele bilinçaltımıza hangi kapıdan gireceğimiz, hangi gözle ve hangi derinlikte bakacağımız, hangi birikimle, onu nasıl değerlendireceğimizdir.

BİLİNÇALTIMIZ GÜNAHLARIMIZIN BİRİKTİĞİ KİRLİ BİR YER HİÇ OLMADI.

Bize dayatılan bilinçaltıydı ilk günahın çapraşık ilişkilerini içeren.

Ve şu bir gerçek ki; bilinçaltımızı ilk kendimize anlatmalıyız, şu karşı koltukta uzanmış olarak; GÜNAH ÇIKARIR GİBİ DEĞİL, KENDİMİZİ ANLAMAYA ÇALIŞIRCASINA…