Kendimize ya iyilik haliyizdir

ya da

kendimize kötülük haliyizdir.

İnsanlar değişmez.

Zaman değişir. “Nedir, zamana uyum sağlayabilmek?”

Ayrılma.

Kaybetme.

Üzülme.

Bize neyin iyi geldiğini o an anlayabilseydik ne değişirdi acaba hayatımızda?

Hiçbir zaman herhangi bir şeyin sonucunu bilmiyoruz ve hep bir başlangıç hali olarak sürüyor yaşam, çekici insanı büyüleyen bir uçurum gibi.

Neye bir anda atlayıvermedik ki,

Neden bir anda vazgeçivermedik.

Kendi kuytularımızda ne yaptığımızı bizden başka kimse bilmez.

İNSAN DÜNYAYI her zaman haz alacağı, mutlaka zevk duyacağı ve sonuna kadar keyfini çıkaracağı METAFİZİK BİR GENELEV GİBİ GÖREBİLİR Mİ?

Duygusallık…

Paylaşma…

Vicdan…

Tiksinme…

Umutsuzluk…

Pişmanlık…

Bedel ödeme…

Kendi göbek deliğimize bakarak kendimizden geçmek…

Tarihin en inanılmaz insanları Einstein gibi insanlar değil Gandhi gibiler.

İÇİNDEN GELEN SESİ KAYBETTİĞİNDE ÖLÜYOR İNSAN.

Çoğumuzun teselliye ihtiyacı var ama bizler kendi kuytumuzda bir sona gözyaşı döküyoruz, ihtimal. Oysa bir son yok hep bir başlangıç, bitevi bir başlangıç...

Dedim ya kendimize iyilik haliyizdir, ya da kendimize kötülük haliyizdir.