Yıllık/aylık/ haftalık etkinlik plana mutlaka uyulur, yağmur yağıyor, kar yağıyor gibi gerekçelerle olağanüstü bir durum olmazsa plan değişmez.

Çocukların en az iki takım kıyafetleri okulda kasasında/dolabında hazır olur. Ayrıca mevsime göre eldiveni, tulumu, çizmesi de dolabındadır.

Danimarka’da trafik çok düzenlidir. Çünkü çocuklara trafik kuralları anaokulunda öğretilir.

Çocuklar, yılda bir defa Noel zamanında Kiliseye götürülür. Dindar oldukları için değil bu bir kültürdür, yuvadaki eğitimin bir parçasıdır. Kilisede papaz çocukları gayet güzel ve sevecen karşılar, onlara güzel şeyler anlatır (çocuklarım yuvaya giderken bana anaokulundan mektup gönderip Müslüman olduğumuz için çocuklarımın kiliseye gitmelerine izin verip vermeyeceğimi sorup, isterseniz siz de gelebilirsiniz dediler ve ben de merak edip işime bir saat geç giderek onlara katıldım.) Danimarka’da önemli bir oranda ateist vardır. Ateistler de çocuklarının kiliseye gitmesine karşı çıkmazlar. Ateist de olsalar o ülkenin inancına ve kültürünün bir parçasına kesinlikle karşı olmazlar. Danimarka kanunlarına karşı suç işlemedikçe din özgürlüğü var. Herkes inancını yaşama hakkına sahiptir. Bu kanuna dayanarak bazı Müslümanların ve Katolik Kilisesi’nin açıp işlettiği anaokulları vardır. Herkes birbirinin inancına saygı gösterir.

Danimarka’da hayat çok erken başlar. İnsanlar, çocuk yaştan itibaren, erken yatıp erken kalkarlar. Kreşe, yuvaya erken giderler, orada akşama kadar oynarlar ve haliyle yorulurlar. Aileler de zaten yorulmuşlardır. Haliyle çocuklarının, erken yatıp erken kalkmaya alıştırırlar. Kendileri de erken yatıp erken kalkınca çocuklarına güzel örnek olurlar.

Anne -babadan kim boş ise veya işe geç başlıyorsa yuvaya çocuğu o bırakır. Dönüşte de yine eve erken gelen yani kimin zamanı varsa o alır.

Çocuklar haklarını ve sorumluluklarını, saygıyı, sevgiyi, sıra beklemeyi, başkasını dinlemeyi, kavga ettikten sonra barışmayı, özür dilemeyi, teşekkür etmeyi öğrenir.

Eğitmenler,  her gün çocuklara masallar, hikayeler okurlar ve şarkılar söylerler.

Personeller genelde, liseden sonra 3.5 yıl eğitim alırlar. Bir kısmı da 1.5 yıl eğitim alarak onlara yardımcı olurlar.

Her personel kreşte en az 4, anaokulunda ise 6-8 çocuğa bakmakla yükümlüdür. Personellerin çoğunluğu kadın ve gençlerden oluşur.

Dini günlere özel olan şarkılar öğretilir. Örnek: Noelde Noel şarkıları, paskalyada paskalya şarkıları öğrenirler ve onunla ilgili resimler çizerler, boyama yaparlar.

Danimarka’da doğum günü kutlamak çok önemlidir. Çocuklar birbirlerine hediye alırlar. Bazı çocuklar ayrıca hafta sonunda da evlerinde doğum günü kutlarlar. Arkadaşlarını davet ederler, arkadaşları da hediyelerini alarak doğum günü kutlamasına giderler, orada birkaç saat neşeli bir zaman geçirirler.

Doğum günlerinde de bol bol resim ve bayrak çizerek doğum günü olan arkadaşlarına hediye ederler. Çocuklar daha çok Danimarka bayrağı çizerler. Yabancı kökenli çocuklar da kendi ülkelerinin bayraklarını çizerler. Aileleri dindar çocuklar bunun yanında cami ve kabe resmi de çizerler.

Danimarka bir bisiklet dünyasıdır. Bir çocuğun 3-5 tane bisikleti olur. Büyüdükçe yeni bir bisiklet daha alınır. Çocuklar, üç yaşından sonra genelde anne veya babasıyla beraber başlarında mutlaka kask takılı olarak bisikletleriyle anaokuluna gelirler.

Aileler, “ağaç yaş iken eğilir” atasözüne uygun olarak, çocuklarıyla henüz küçükken onlar büyük adammış gibi onlara önem verirler, onlarla konuşurlar, onlara sorumluluklarını ve yükümlülüklerini öğretirler. Çocuklarıyla yaptıkları anlaşmalara uyarak örnek olurlar. Aileler çocuklarına,  küçük yaştan itibaren yapmaları ve yapmamaları gereken şeyleri öğretirler.

Çocuklara mobbing (yıldırma, alay etme) yapmanın çok kötü olduğu önemle anlatılır ve buna izin verilmez. Çok aksi davranan çocukların aileleri ile konuşulur. Gerekirse çok yaramaz çocuklar psikoloğa sevk edilir.

Çocukların, çocukluklarını yaşamalarına çok önem verilir. Sık sık öğretmenleriyle görüşerek çocuklarının durumu hakkında bilgi alırlar. Toplantılara mutlaka gelirler. Çocuğun gelişmesi ve onun sağlığı açısından aile işbirliğine öncelik verilir.

Veliler çok aktifler, sık sık etkinlikler düzenlerler. Danimarkalılar, çocuklarını bebek yaşatan itibaren dışarıda uyuturlar. Bu çocuğun soğuğa karşı bağışıklık kazanmasını ve sağlıklı olmasını sağlar. Bu sistem Orta Asya Türkleri’nde de var. Çocuklarını sarıp sarmalayıp bebek arabasına koyup, balkonda uyuturlar. Balkonu olmayanlar da, çocuğunu, dışarıda gözünün gördüğü münasip bir yerde uyutur. Çocuklar açık havada uyuyunca daha sağlıklı oluyorlar ve büyüyünce az üşürler. Eksi 10-15 derecede bisikletle kilometrelerce uzaklıktaki iş yerlerine giderler.

Danimarka'da yüzlerce doğa anaokulu vardır. Doğa ile iç içe olmaları hedefleniyor. Çocuklar belli dönemlerde yaz veya kış ormandaki anaokuluna defalarca giderler, orada oynarlar ve eğitilirler.

Çocuklar çiçek, böcek toplarlar. Solucan toplarlar, kurbağaları ellerine alırlar, balıklar ile oynarlar. Yaprak toplarlar, ağaç çeşitlerini, kuş çeşitlerini, hayvan çeşitlerini öğrenirler. Ağaçları tanırlar. Kısaca tabiatı tanırlar. Öğrendiklerini anaokulunda anlatırlar ve resimlerini çizerler. Öğrendikleri onlar için hayat boyu bilgi ve tecrübe oluyor.

Bir doğa anaokulundan görünüş

Gelecek haftaki dördüncü bölüm yazımızı lütfen okuyunuz