Dost; dostunun iyiliğini isteyen, onu içten seven, görüşülen, sevilen, güvenilen kimse olarak da nitelenir. Dosta, sadakatin- den (doğruluğundan) dolayı sıddık, kalbe sevgisi yerleştiği için halîl de denilmiştir. Dostluk ise, kalbin sırrıyla birleşen, gönül birliği halidir.

Bu dünyada belki de en kıymetli hazinedir dostluk… Öyle insanlar tanıyorum ki imrenilecek, gıpta edilecek dostlar, dostluklar biriktirmiş. Hayatın içinde, bazen en değerli yol arkadaşlarımızı buluruz. Can olur candaş olur, yoldaş oluruz.

Dostluk gerçekten sağlık gibidir; değeri kaybolana kadar anlaşılmaz. Her insandan da dost olmaz. Bizim ana hedefimiz dostumuzu iyi seçmek sonrasında da o dostu incitmemek için çok çabalamak olmalı. Çünkü dostluk ender insanlarla yaşanacak kadar özeldir ve unutulmaz güzellikte iz bırakır.

Dostluk güle benzetilmiştir. Yaprağı da vardır, dikeni de. Biz o dikene katlanırsak gülün tadına, seyrine, güzelliğine doyum olur mu?

Dostlar birbirini tamamlar, iyi günde kötü günde her haliyle dosta ihtiyaç vardır. Dostluk, sadece mutluluk anlarında değil, acı anlarında da omuz olmayı yaslanacak bir duvar olmayı gerektirir.

En değerli şey senin derdinle dertlenen bir dosttur, para ile ölçülemez. Sağlam bir dostluk da hiçbir para ile alınım satılamaz. Gerçek bir dostun varsa, başka hiçbir şeye de ihtiyacın yoktur.

Gelin siz de canınıza can katacak, ömür yolculuğunda size yoldaş olacak, başınızda dara girince varını yoğunu sizin için ortaya koyacak dostlar biriktirin. Menfaatsiz, çıkarsız dostluklar kurabilenlere slam olsun…