Son yıllarda Türk Müziği derin yaralar alıyor. Bir taraftan, yılların birikimiyle kültürümüzü zenginleştiren usta sanatçılar bir bir aramızdan ayrılıyor; diğer taraftan yeni dönem sanatçıları tarafından müzik adı altında önümüze sunulan eserlerin niteliği sorgulanır hâle geliyor.

Ne yazık ki, klasikleşmiş eserlerin ruhuyla büyüyen nesiller, büyüklerimiz artık o zarafeti ve derinliği yeni yapımlarda bulamıyor. Anlattıklarına göre; eskiden bir şarkı sadece melodisiyle değil, sözleriyle de ruhumuza hitap ederdi. Bir Zeki Müren'in yorumladığı bir eser, dinleyeni alır bambaşka bir dünyaya taşır; bir Münir Nurettin Selçuk bestesi, insanları köklü bir geleneğin içine çekermiş. Oysa şimdilerde tıka basa dolu olan dijital platformlarda aranan şey çoğu kez sadece "eğlencelik" melodiler oluyor. Ya da Tiktok ve Reels paylaşımları için mini bir tınkırtı…

Gözümüzün önünündeki kayıp, elbette sadece bireysel sanatçılarla sınırlı değil. Geleneksel müzik öğelerimizin, popüler kültürün hızına yenik düşmesi de dikkate değer. Oysa bir milletin kültürünü ayakta tutan en önemli unsurlardan biri, o milletin sanatı ve müziğidir. Şu bir gerçek ki, kültürünüze ne kadar sahip çıkarsanız, geleceğe de o kadar sağlam bir miras bırakırsınız.

Yeni kuşak sanatçılara haksızlık etmek istemem. Elbette yetenekli ve özgün işler ortaya koyan isimler de var. Ancak sorun, bu özgün eserlerin seslerini yeterince duyuracak platform ve destek bulamaması. Piyasa dinamikleri, niteliğin önüne geçiyor; popüler olan, kaliteli olandan daha fazla ön plana çıkıyor.

Biz dinleyicilere düşen görev ise basit: Müziğe kulak verirken sadece görünüşe ya da ritme değil, onun ruhuna da bakmalıyız. Usta sanatçılarımızın geride bıraktığı o değerli mirası yaşatmak, yeniliklerle zenginleştirerek geleceğe taşımak bizim elimizde.

Unutmayalım ki, bir sanatçı öldüğünde aslında sadece bir insanı değil, bir dönemin ruhunu ve hafızasını da kaybederiz. Bu nedenle, hem ustalara veda ederken hem de yeni sanatçılara kapı aralarken, sanatta özün ve niteliğin öncelikli olması gerektiğini unutmamalıyız.