Klavyenin başına geçip kahvenin ilk yudumu ile başlıyorum bu haftaya. Kendi kendinize konuşurken aklınıza gelen konuları sırasıyla ele almak amacındayım. Her hafta bir adım daha gelişip, birazcık daha büyüyerek.

Sürekli yazılar yazınca, klavyenin başına oturmak yetiyor başlamak için. Saatlerce konu düşünmüş olsanız bile yazmaya başladıktan sonra kararı veren siz değil, kelimeler oluyor sanki. Onlar sırayla dizilmeye devam ediyor sürekli ve bende sözlerini dinliyorum usulca. Hiç tükenmeden, hiç bıkmadan devam ediyoruz bu yolculuğumuza. Eğer bir gün onlar tükenirse bende tükeneceğim biliyorum. İç dünyamda dönenleri yazıya dökmeyi bıraktığım gün fazla düşünmekten kendi kabuğundan çıkamayan birisi olacağım.

Her insanın bir yol bulup kendine terapi yapması gerektiği kanısındayım. Çünkü içimizde olan her şeyi birilerine anlatamıyoruz. Bazı zamanlarda yalnız kalmak ve en mutlu eden şeyi yapmak en güzel terapi. Bazen film izlemek, beğendiğin bir kitabı tek seferde bitirmek veya saatlerce sohbet edip içini dökebilmek ertesi güne tam şarj ile başlamamızı sağlıyor. Bazen aynı müziği bıkmadan defalarca dinliyoruz. Bazen melodisine, bazen sözlerine takılı kalıyoruz. Böyle zamanlarda sanki olanları daha iyi anlatıyor o sözler. Bizim dilimizden dökülemeyenler çoktan dökülüp melodi haline gelmiş oluyor.

Benim için yazılmış dediğim bir sürü şarkı var. Hepsi bana ait, hepsi çok insan hikayesi taşıyor içinde.

Yazmak tam olarak bu değil mi zaten, acıları ortak dökebilmek dilden. Tam ben diyebilmek,

sahiplenebilmek. Yalnız değilim duygusunu hissetmek. Dalıp gittiğiniz şarkılarda farklı farklı dertleri dinlemeye bayılmak.

Bir Sezen Aksu şarkısında gizli binlerce hikaye vardır mesela, şarkıda derdini bulanların yazdığı yorumlardan anlarsınız. Benzer değildir yaşananlar, ama kalp acıyı tanır. Seni çok iyi anlıyorum, deriz.

Çünkü o acı çok tanıdıktır, bazen engeller nefes almayı bazen uzak tutar her şeyden. Ama bir gün mutlaka geçer. Ve her acı, günün birinde tecrübe olmaya mahkumdur. Çünkü insan beyninin en büyük özelliklerinden birisidir unutmak.

Her mutlu anınızın yanı başınızda, gözyaşlarınızın ise uzaklarda kalması dileğiyle. Kahvenin son yudumuna yetiştiriyorum yazarca vedasını.

Mutlu sabahlar,

Huzurlu öğlenler,

İyi akşamlar…

Gününüzün hangi vaktine denk geldiysem o vakitte bir gülümseme bırakabilmek umuduyla bir yazarca geçti buradan…