Galatasaray ile karşılaşmayan Konyaspor vardır. Evet 153 milyon Euro piyasa değeri olan takım taraftarlarının tek tesellisi bu oldu. Galatasaray maçı öncesine kadar temsilcimiz ligde mağlup olmayan, hatta kalesinde gol görmeyen iki takımdan biriydi. Bu grafik Konyaspor'u son hafta liderliğe taşımıştı ki Galatasaray deplasmanına da bu unvanla gitti. Pek tabi lideri sahasında ağırlayacak olan Galatasaray camiasının da bu maça ilgisi yoğundu. Biletler aynı gün kısa sürede bitti ve kapalı gişe oynanacak bir maç olması sebebiyle seyir zevkinin de fazla olacağı tahmin ediliyordu. Ki öyle de oldu. Lakin genel otorite olarak beklenilen aksine oyuna damga vuran taraf tamamen Konyaspor olarak tarihe geçti. Daha müsabaka başlar başlamaz, oyunun birinci dakikası olduğunda topu kalemizde gördük. Altı haftadır gol yemeyen Konyaspor, Oliveira'nın ayağından golü yedi ve bu sezonun en erken golünü yiyen takımı olarak da kayıtlara geçti. Bir anlık takımın konsantrasyon eksikliğine Bruno Paz'ın da orda ki müdahalesinin beceriksizliği eklenince ortaya bu çıktı. Aslında maç tam da bu dakikadan sonra başlar başlamaz döndü. Elli bine yakın taraftar önünde Konyaspor ev sahibi, Galatasaray ise misafir rolünü üstlendi. İlk yarının mutlak galibi görüntüsü veren temsilcimiz Endri Çekiçi'nin ayağından sezonun belki de en iyi jeneriklik gollerinden birini attı. Ki Çekici bunu hep yapıyor. Muhammet Demir'in Galatasaray defansını çökertip Amir Hadziahmedoviç'e al da at dediği pozisyonda bir topumuz direkte patlarken yine Çekiçi'nin uzaktan çektiği şut da direğe takıldı. Soner'in de güzel bir volesi Muslera'yı geçemedi. Tüm bunlar olurken Galatasaray'ın ise tek yaptığı şey Konyaspor'u izlemekle yetinmekti. İlk yarı itibariyle skorbortta beraberlik görüntüsü olsa da tarafsız olan herkesin Galatasaray'ın yenileceği konusunda hem fikirdi. İkinci yarı az da olsa kendini toplayan Galatasaray'ın varlığı belli oldu lakin yine üstün olan taraf temsilcimizdi. Maçın neredeyse tamamına ıslık sesi eşlik ederken, taraftarına şöyle Konyaspor karşısında rahat bir maç izletemeyen Galatasaray'ın B diye adlandırdığı plan devreye girince oyun çirkefleşmeye başladı. Tabi bunu zaman zaman her platformda kullanan Galatasaray bu konuda deneyimli olunca maçın son dakikalarında bizim tecrübesizliğimiz gün yüzüne çıktı. Vasat bir pozisyonla kalemize gelen Galatasaray'ın atağında anlık şansızlıkla kendi kalemize Francisco Calvo ile attığımız golden sonra bir panik havası başladı. Rahat ve hatta farklı kazanırız dediğimiz maçta yenilgiyi kabullenmek hiç kolay değildi. Ki bu noktada krizi belli bir çember içerisinde kontrol altına almak gerekiyordu. Maalesef Sehiç'de bunun kurbanı oldu. Evet sonuna kadar da haklıydı lakin o yaşadığı anın duygu patlaması kontrolden çıkınca oyundan ihraç edildi. Bir değil bin defa canı sağolsun. Haliyle maç o dakikadan itibaren bizim açımızdan bitmişti. Bitti dediğimiz andan itibaren bile, on kişi eksikle Galatasaray'ın yapamadığını hala biz yapmak istedik, beraberliği bile kovaladık. Ama o şans da bize göz kırpmadı. İlginçtir ki geçtiğimiz sezon da deplasmanda Galatasaray'a o sahayı dar etmemize rağmen skor tabelası aleyhimize olmuştu. Maalesef bazen o şeytanın bacağını kırmak da yerine göre şanstan geçiyor. Çekiçi'nin sakatlanması da tam bir şanssızlıktı. Cebrail veya Oğulcan'dan birini tercih etmesi gerekiyordu hocanın ki maalesef ne Cebrail nede Oğulcan tam olarak hazır değildi. Ki Cebrail'in performansıyla da o kanattan alamadığımız verim Galatasaray'ın ekmeğine yağ sürdü. Çekiçi'ye nazarlık olsun derken Sehiç'i de bir maç kaybetmenin efkarı var üzerimizde elbette. Ama olsun. Biz takımdan ziyadesiyle razıyız. En azından çoğunluk olarak herkesin adına konuşmuş olayım. Mağlubiyet olacaksa da varsın böyle olsun. Biz değil, onlar korksun. Şu oyunla biz daha çok canlar yakarız. Vesselam..