YALNIZLIĞIN ŞAİRİ;

BİRHAN KESKİN…

“Benim sanırım bazen hiç kimsem yok”

Şiirlerinde yalnızlık tanımını öyle güzel yapıyor ki bu durumu yaşamasanız da derinlerde hissediyorsunuz.

Şairimiz yalnızlığın şairi Birhan KESKİN…

İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Bölümü'nü bitiren şairimiz, ilk şiirini 1994 yılında yayımlamıştır. Ardından 1995-98 yılları arasında arkadaşlarıyla birlikte ‘Göçebe’ dergisini de çıkarmıştır.

Çeşitli yayın kuruluşlarında editör olarak çalışan Keskin, 1991 ile 2002 arasında beş şiir kitabı yayımlamıştır.

Bu beş kitap "Kim Bağışlayacak Beni" adıyla tek ciltte toplanmıştır.

Altıncı kitabı "Ba" da bu kitapla eş zamanlı olarak yayınlanmış ve Altın Portakal şiir ödülünü almıştır.

Yaşadığımız dünyaya tepkisini geliştirdiği şiir biçimiyle gösteren şairimiz, 90'lı yılların ve günümüzün; kendine ait bir şiir dünyası olan ironik bakış açısına sahip duyarlıklı şiirleri kaleme alır.

Keskin'de ironi; keder, can sıkıntısı ve hüzne karşı bir savunma mekanizması şeklinde belirir.

Aşk ise ilk dönemlerde yitirilmiş bir duygu durumu şeklinde ele alınarak şiirlerde yakarış ve ayin havasında kendini göstermiştir.

Birhan Keskin'in ilk şiir kitabından son şiir kitabına kadar bireysel temalardan toplumsal temalara doğru bir yönelim göstermektedir.

Şair, 80'li yıllarda poetik duruşunu belirlemiş ve kendi sesini bulmuştur.

90'lı yıllardaki şairler arasında ortak yönelimler yoktur fakat bu dönemlerde şiir yazmayı sürdüren 80 kuşağı şairlerinin tabii olarak ortak noktaları vardır.

Şiirlerinde ayrıca içe kapanıklık, içsel konuşma havası ve lirizm de hissedilmektedir.

Yazar Metin Celâl, onun şairliğini genel olarak "Bir şairde bulunmasını önemsediğim kendi sesini, kimliğini, söyleyişini daha ilk yıllarda buldu, korudu, geliştirdi. Lirik bir şiir söyleyişi var. Sanki kendi kendine mırıldanıyormuş gibi ama alttan alta müziği bulunan bir söyleyiş. İnsanın kendi kendiyle konuşsa tutturacağı türden. Usul usul... Yaşadıklarını, dertlerini, sorunlarını yakın bir arkadaşına anlatıyor sanki. Yaşanmış bir aşk, bitmiş bir ilişki, son noktası konmuş bir dostluk ardından duyulan sıkıntılarını paylaşma isteğiyle biriyle konuşmak... Bir monolog." cümleleriyle değerlendirmiştir.

Halen hayatta olan Keskin şiir dünyasının kıymetlilerindendir. Şiirleri ile kalbin tınısını hissettiren ve yalnızlığı yaşatan Keskin’in en sevdiğim şiir alıntısı ile yazımı sonlandırayım.

“Şuraya bir cümle koydum. Bırak, acımızı birileri duysun. Hem zaten şiir niye var? Dünyanın acısını başkaları da duysun”