1800'lü yıllar, ağırlıklı olarak fiziksel gücün kullanıldığı ve çalışma koşullarının çok kötü olduğu yıllardı. Küçük çocukların karın tokluğuna çalıştırılması ve 15 saate kadar varan iş günleri oluyordu. Şirketler çok hızlı bir şekilde büyürken işçiler çok kötü şartlar altında çalışmaktaydı hiçbir hukuki güvenceleri yoktu.1881 yılında yarım milyona yakın işçiyi temsil etmesi için kurulan Örgütlü Meslek ve Emek Birlikleri Federasyonu “8 saatlik iş günü” mücadelesini ülke geneline yaymak ve işçilerin kararlılıklarını göstermek amacıyla mücadeleye başlamışlardır.

Amerika’nın Şikago kentinde tekstil işçileri tarafından büyük bir eylem gerçekleştirilmiştir. Fakat yapılan gösteriler kanlı bir şekilde bastırılmıştır. Aynı kentte greve giden işçiler işten çıkarılmış ve bazı işçiler öldürülmüştü. 1886 tarihinde ABD ve Kanada’da işçi sendikaları toplu şekilde greve çıkmıştır. Bu durumdan rahatsız olan işverenler işçilere saldırılar düzenlemiş ve durumu bastırmaya çalışmışlardır. Bütün dünya da büyük yankı uyandıran bu olay işçilerin kararlılığını göstermiştir.

Amerika da yaşanan bu olaylar uluslararası işçi örgütlerini de harekete geçirmiştir. II.Enternasyonel 1889 yılında Paris'te düzenlediği kongrede Amerikalı işçilerin mücadelesine destek amacıyla her yerde gösteriler düzenlenmesine karar verdi. 1890 yılından itibaren de 1 Mayıs tarihini “Uluslararası Birlik ve Dayanışma Günü” ilan etmiştir.

Ülkemizde ise cumhuriyet öncesi ve cumhuriyetin ilk yıllarında 1 Mayıs 1922 ve 1923 yıllarında kutlanmıştır. Daha sonra belli aralıklarla kısıtlamalar ve yasaklamalar olmuştur. Sürekli baskı ve şiddetle gösteriler tam anlamıyla yapılamamıştır. Yakın zamanda ise kutlamalar simge yer olan Taksim Meydanında kutlanmaya devam etmiştir. 27 Nisan 2009’da Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmesi ile 1 Mayıs resmi tatil ilan edilmiştir.