Birçok film repliğinde duyduğumuz vefa bir semt adı değildir. İnsanın asli kimliklerinden olması gereken bir özellik olmalıdır. Dosta olan vefa vardır. Ona karşı uzanan el, harcanan emek, akıtılan gözyaşı ve harcanılan zaman vardır. Unutmamak ve dostun yanında yer almak bir vefadır. Sevgi ve dostluğun daim olması için bağlılık gerektirir vefa.

Kim bilebilirdi ki! Dostuna vefasızlık yapılacağını. Kıymetsiz , anlamsız, geçici şeylere değer verenlerin, gerçeklikten yoksun birer insan siluetlerinin aramızda olacağını. Kendi kimliğinden habersiz, çakma kimlikleri ideolojileri benimseyenler, kendi iktidarları için dostunu masalarda meze yapan iki yüzlülerden, ahmak insanları manipüle edip kendi fikirlerini empoze edenlerden ve sadece kendi menfaat ve zenginliklerini düşünen insanlar oluşan topluluk. Dostunu satan vefasızlar kalabalığı.

Bir de dosta vefasını gösteren vefakarlık yapanlar vardır. En büyük vefakarlık insanın rabbini bilmesi ve ona kulluk etmesidir. En büyük vefasızlıkta kulun Rabbini inkar ve ona karşı isyankar olmasıdır. Hem Allah’a hem sevdiklerine hem vefakar hem dost olan en güzel örnek Efendimiz Hz.Muhammed (s.a). O asla yapılan bir iyiliği unutmaz, onun karşılığını veren ve değer verendi. En güzel vefa örneklerinden olan Efendimizin sevgili eşi Hz.Hatice annemiz vefat ettikten sonra onu, onun yapmış olduğu iyilikleri, yardımları asla unutmadı. Hz.Hatice’yi sık sık hatırlar, onu güzel bir şekilde yad eder ve dua ederdi.

Gazze’deki dostlarına kardeşlerine karşı vefasızlık edenler tarihin en büyük zilleti içerisindedir. Çanakkale de vatan için can veren Gazze’den gelenleri unutanlar, dosta en büyük vefasızlığı yapmıştır. Elinden gelebilecek boykotu bile küçümseyenler, merhamet ve vicdanını kaybedenler sadece birer insan siluetidir.