2020 yılı ülkemiz ve dünya adına hayli sıkıntılarla başladı. Ülkemizin deprem ülkesi olduğunu Elazığ sayesinde bir kez daha derinden hissetmiş ve önlemlerin alınması konusunda yine bir musibeti beklemiş olduk. Bilinçlendirme çalışmaları depremden sonra ulusal kanallarda saatlerce anlatıldı. Saatlerce süren deprem tartışmaları yapıldı.

Bunca içimizi acıtan olayların ardından ülkemizin o dillere destan birlik olmasını yeniden gördük. Tüm Türkiye tek yürek, tek bilek olarak yardımlara koştuk, bağışlarda bulunduk. Bu yardımlar arasında beni en çok etkileyenlerden biri ise, 9 yaşındaki Efe Şenol Can oldu. Depremzedelere gönderdiği mektubunda kendisini tanıtıp babasının yetiştirdiği domateslerden depremzedelere göndermek istediğini belirten Efe Şenol Can, içinde 50tl bulunan kumbarasını da mektubuyla beraber Elazığ’a yolladı. İnsanlığın ölmediğini ve gelecek nesillerin de yaşatacağını gösteren bir incelikteydi bu yardım.

Evet bu köşede eğitim ve öğretim olarak neler yapmak gerektiğini geçtiğimiz haftalarda konuştuk ve hatta ilerleyen haftalarda da konuşacağız ama bu hafta özellikle dikkat çekmek istediğim çok önemli bir mevzu var. O da çocuklarımızın içinde, aile yaşantılarımızla, sınıf ortamlarımızla yardım duygularını daima yaşatabileceğimiz... Biz ülke olarak hassas bir ülkeyiz. Dünya üzerinde insani yardım anlamında birinci olmamız bunu kanıtlıyor. Bu hassasiyet önce ve en başta ailede sonra da okul yaşantılarımızda, sosyal ortamlarımızda çocuklara sirayet ediyor. Toplumca samimi olarak etkinlendiğimiz tüm olaylar geleceğimiz olan çocukların da duygularını, fikirlerini etkiliyor.  

Ülkemizde, eğitim örgütü olarak, Milli Eğitim Bakanlığı başta olmak üzere birçok Milli Eğitim Müdürlükleri bu samimi duygularla naif yardım projeleri düzenliyor. Geçtiğimiz günlerde Milli Eğitim Bakanlığı depremden etkilenen öğrencilere ve çocuklara psikososyal destek verilmesi için bir kılavuz yayınlandı. Amasya İl Milli Eğitim Müdürlüğü öğrencilerin yardımlaşma duygularını harekete geçirmek üzere “bir oyuncak bir mektup” kampanyası düzenliyor. Bu ve bunun gibi daha birçok proje, kimi yüksek sesli kimi ise sessiz sedasız yürütülüp Elazığ’da buluşuyor.

Sınav, belirlenen hedeflere ulaşılıp ulaşılmadığını anlamak için yapılır. Ülkemizde de çocuklarımız, birçok ulusal ve uluslararası sınavdan yüksek notlar alamasalar da insanlık sınavından yüksek not aldıklarını düşünüyorum. Gelecek nesillerimizin de bu tür insanlık sınavlarından hep yüksek alacağını umuyorum.