Devlet memuru olarak 1981 yılında başladığım memuriyet hayatından 2015 yılı Nisan ayında Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğünden emekli olarak ayrıldım. Ancak hemen birkaç gün sonra o sırada yeni kurulan ve yapılanma sürecinde olan Konya Gıda ve Tarım Üniversitesinde göreve başlamıştım. Yani Resmi olarak kâğıt üzerinde emekli sandığından emekli oldum ama SGK’lı olarak yeniden çalışmaya devam ettim.

Geçen hafta sonu, Şubat ayının son gününde Üniversite ile yollarımız ayrılınca hanım gerçeği yüzüme vurdu “İşte şimdi emekli oldun” diye. Evet, şimdi emekli olmuşum.

Peki, emeklilik nasıl bir şeydir? Öyle ya 33 yıl devlet kademelerinde 9 yılda üniversitede olmak üzere 42 yılı aşkın yoğun çalışma temposu sona ermişti. Sabah mesaiye yetişme derdi yoktu. Ama ben yarın ne yapacağımı bilmiyordum. Onun için başladım “Emekli kimdir? Ne iş yapar?” diye araştırmaya.

Hoş geçtiğimiz yıl yapılan seçimlerde olduğu gibi önümüzdeki yerel seçimler öncesi de kamuoyunda en önemli malzemesi olan emekliler için iktidardan muhalefete adayların vaatleri hava da uçuyor. Demek ki önemli bir kişilik emekli.

Emekliler, İktidar ve muhalefet arasında tartışma malzemesi olmanın yanı sıra, bir taraftan enflasyon, bir taraftan hayat pahalılığı altında mücadele verilirken nedense seçimden seçime hatırlanıp, en kolay siyasi malzeme olarak kullanılmaktadırlar. Öyle ya sayısı 16 milyonu geçiyor, önemli bir oy deposu.

Ama Sayın Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip ERDOĞAN, bir seçim mitinginde gerçeği itiraf etti. Emekliye mevcut artışın ötesinde zam yok! Zaten olması da mümkün değil, bütçe müsait değil. Emekli haline şükredip oturmak zorunda. Nasıl olacak bu iş?

Türk Dil Kurumu (TDK) emekli kelimesini “Emek harcanarak elde edilen, zor, zahmetli.” ve “Belirli bir süre çalıştıktan sonra kanunlar gereği işi ile ilgisi kesilerek kendisine aylık bağlanmış olan kimse, tekaüt” olarak tanımlamaktadır.

Ne kadar doğru sen bunca yıldır emek harca, canla başla çalış. Zor zahmetli günler yaşa. Ama işte o gün gelip çattığında ömrümü verdiğim çalışma hayatından hadi emekli oldun diye veya artık sizinle çalışamayacağız diye kapının önüne kon. Olacak iş mi bu?

Memur, SSK, Bağkur diye ayırsalar da üç kuruşluk gelirleriyle mucize yaratmaya çalışan kişilerin genel adı EMEKLİDİR. Eski dille tekaüttür. Ben de sanırım gerçekten bir memur emeklisi/tekaüt olmuştum.

Etrafımda pek çok arkadaşım emekli olmuştu, ama halen bir iş kurmuşlar veya başka bir işte çalıştıkları için onlara emekli diyemiyordum. Beni gördüğüm bildiğim emekli erkekler, namaz öncesi ve sonrası cami avlusunda, diğer zamanlar da bir parkta veya kendileri için ayrılmış mekânlarda zaman dolduran, akşam olunca da belediye büfesinden ucuz ekmeğini alıp evinin yolunu tutan, gerçekten tekaüde ayrılmış olanlardır.

Peygamber Efendimizin ''İki günü eşit olan zarardadır.'' hadis-i şerifine göre yorumlarsak, her günü monoton ve aynı şeylerle meşgul olmakla geçen emekli şimdi her gün zararda mıdır?

Düşünüyorum da: Şimdi ben de öyle mi olacağım? Hayır. Ben yapamam ki. Çalışmadan duramam ki. Üstelik ben çalışarak terapi olan, çalışmayı ibadet olarak gören bir kişiyim. Allah büyük. Bir kapı kapanırsa bir başka kapı açılır. Mutlaka benim de meşgul olacağım bir yer çıkacaktır karşıma.

Dünya hayatı bir imtihan vesilesi olduğuna göre; hayat devam ediyor. Dünya imtihanından başarı ile çıkmak ve hak vaki olduğunda toprak olmak; toprağın hayırlı bir misafiri olmak için Salih ameller işlemek, çalışmaya devam etmek benim de en büyük dileğimdir.

Bizler, işten, çalışmaktan emekli olabiliriz ama önemli olan hayattan emekli olmamaktır. Umutlarını yitirmektir. Yaşımız ilerleyebilir ama zihnimizi dinç tutabilmek için bir şeylerle meşgul olmak gerekir. Ben de şimdilik Sürdürülebilir Çevre Derneğimizin (SÜÇEV) eğitim faaliyetlerinde, çevre koruma etkinliklerinde tecrübelerimi paylaşarak, gazetede, dergide köşe yazarak, televizyonda program yaparak topluma faydalı işlere devam etmeyi planlıyorum. İnşallah yapabilirim.

Sonuç: Çalışma hayatından tekaüt oldum ama hayattan emekli olmaya hiç niyetim yok. Kalın sağlıcakla.