Rabbim kimseye evlat acısı vermesin. Kimseyi evladından geriye koymasın. Eskilerin tabiriyle sıralı ölüm nasip etsin.

Geçtiğimiz günlerde art arda gencecik fidanların intihar haberlerini okuduk. Cansız bedenlerinin fotoğraflarını gördük. Ne derdiniz vardı? Canınıza kıymaya değer miydi? Geride bıraktığınız ana babanızın ciğerine mezar taşınızı diktiniz.

El bebek gül bebek büyütüp, sarıp sarmaladığımız, saçının teline kıyamadığımız yavrularımız nasıl bu hale geliyor? Geride hiç bir iz, sebep bırakmadan ebedi aleme uçup gidiyorlar. Bu çocuklar bu hale gelinceye kadar kimse bunların farkına varmıyor mu? Canı mı sıkkın, morali mi bozuk, iştahı mı yok?

Vallahi ben bu gençlere kızmıyorum, bu çocukları bu hale getirenlere kızıyorum.

Çocuklarınızın üzerinde baskı kurmayı bırakın. Önce onları dinlemesini bilin. Hatası da varsa kusuru da varsa her daim onların yanında ve arkasında olduğunuzu hissettirin. Yalana itmeyin çocuklarınızı.

Kendinizden korkutarak susturmayın çocuklarınızı.

Sözüm meclisten dışarı. Halk arasında bir tabir vardır. “Dişi köpek kuyruk sallamasa erkek köpek yanaşmaz diye”. Bazen masum ve hiçbir şeyden habersiz olan çocuklarımızın başına ne tacizler, ne şantajlar, ne felaketler geliyor. Ailesinden saklama gereği duyuyor. Konuşsa kendisinin suçlanmasından korkuyor. Çünkü toplum baskısı ağır basıyor.

Kız erkek diye ayırt etmeden söylüyorum. Devir öyle bozuldu ki her ikisini de korumak gerekiyor. Tamam, çocukların üzerinde baskı kurmayalım onlara şefkatle yaklaşalım, her daim hayatın her evresinde en güvenilir liman olmaya devam edelim. Fakat başıboş ve sahipsiz de bırakmayalım. Elimiz her daim arkalarında, gözümüz de her daim üzerlerinde olsun. Gölgemizle takip edelim çocuklarımızı.

Kurda kuşa teslim etmeyelim evlatlarımızı. Geleceğimizi ve gelecek nesillerimizi toparlamaya kendi evlatlarımızdan başlayalım. Onlar tıpkı berrak bir nehir gibiler. Akıntıyı küçük hamlelerle şekillendirebiliriz. Okyanusa döküldüğü anda kontrolümüzden çıkar.