Her insan her şeyi yapacak diye bir kaide yok. Bazılarını da bırakın becerebilen yapsın. Yoooo olur mu hiç ben durabilir miyim illa ki yapacağım. Benim neyime ki içli köfte acaba? Mantı yap, börek yap ya da git başka yemek yap. Konya ya özgü yöresel bir yemek bile değil diyorum ama olmuyor. Tam vazgeçiyorum bir daha yapmayacağım diye yine içinde buluyorum kendimi. Ara ara deneme yaptığımı da kimseye söylemiyorum. Eşim ve kızım haricinde, kel yerimi ele verir miyim hiç?

Bu ara aparatına taktım kafayı. İşten eve dönerken aldım. Sabahtan da hazırlığımı yapmıştım. Dolaptan eti falan çıkardım. Bu sefer aparatla yapacağım ya az ölçüyle olur mu? 2 katına çıkardım malzemeyi, öyle ki nasıl kendime güveniyorum. Bir de dedim ki “yediğinizi yersiniz kalanını dolaba koyarım. Canınız istediğinde tekrar kızartırım.” Ha bir sus, şov yapıyorum resmen. Hasbinallah...

Dış harcını hazırladım hamurum tam kıvamında. İçinin kıymasını yaptım lezzetinde de hiç sorun yok. Geldi mi sıra şekil vermeye…

Hadi bismillah dedim. İlkini denedim. Görüntü süper. Tam gaza geldim aparattan bir kaldırdım yanları açık yapışmamış. Orasını düzelt burasını ıslat olmadı. Hay mübarekler daha basit bir şekil versenize beni uğraştırıyorsunuz. İçini oyarım olmaz, elimle açarım olmaz. Tam oldu diyorum bu sefer de kapatamıyorum. Valla mutfak camının altında yolun karşısında çöp konteynırı var. 7. kattan aşağı fırlatmamak için kendimi zor tuttum. Eşim de diyor ki “boş ver üzülme olmadı diye, yarın kuşlara veririz.”

Bu arada mutfağa kim gelirse haşlıyorum. Bir şeyi yapamayınca kimsenin beni görmesini istemem.

Bırak Nihal bırak dedim, git kendi bildiğini yap malzemeyi de boşa verme dedim. Kendi kendime.

İsraf etmekten de çok korkarım Allah affetsin.

Sıvadım kolları ceviz büyüklüğünde yuvarladığım dış harcı iki poşet arasında merdane ile açtım. Arasına iç karcını koyup poğaça katlar gibi D şeklini verdim. Hepsi nizami ama bir ayar inci gibi. 44 adet yaptım. Sonra bol yağda kızarttım. Şekil de neymiş lezzet muhteşem.

Bundan sonra Nihal usulü yapacağım. Kendimi üzmeyeceğim yapabildiğim kadar. Bence siz de sevdiğiniz lezzetlerden şekil uğruna vazgeçmeyin. Kendi şeklinizi kendiniz üretin. Bir de mutfakta çok sinirlenmeye de gerek yok. Bence orası terapi alanı. Benim terapi biraz şiddetli geçmiş olabilir. Olsun. Yerken unuttum gitti.

Sağlıcakla kalın.