Bir bayramı daha geride bıraktık ve tabii ki yaşlısından gencine hepimiz bu günlerde sıkça “Nerede o eski günler…” serzenişinde bulunmaya başladık. Özellikle özlenerek hatırlanan o bayram günlerini unutmak mümkün mü?

Yine bayram değil tatil yaşadık. Ne aile büyüklerine ziyaret, ne şeker toplayan çocuklar, ne özenle kurulan sofralar ne de kabir ziyaretleri…

Artık bu şeylerin bayramla özdeşleşmeyeceği sadece uzaktan bir telefonla kutlanacak bayramlara mahkumuz sanki.

Dahası var…

Sanal dünya öyle kolaylıklar sağlıyor ki, aile büyükleri, evlatlarının banka hesaplarına kolayca bayram harçlığı gönderebiliyor. Günümüzde her şeyin kolayı var ama tadı, huzuru yok. İmkanımız var ama vaktimiz yok. Yani eskiye dair hiçbir şeyin anlamı, kıymeti yok.

Yaşam değişiyor, gidenlerin yerine yenisi geliyor ama değişen tek şey, zaman geçtikçe eski bayramlarımız yok artık. Ve eski bayramlarımızın olmayışı da normalleşti. Ya o süre değerlendirilip tatile gidiliyor -ki eskiden buna üzülsem de şimdi alıştım, gençleri anlayışla karşılıyorum. Ya telefon ederek bir bayram kutlaması ile sınırlandırılıyor ya da samimiyete göre herkese atılan klasik bir mesaj “Bayramınız mübarek olsun.” diye başlayıp uzayıp giden mesajlar. Tabii bunların yanında hala eski bayramları yaşatanlar da var. Onlar için değil söylediklerim.

Biz 90’lar nesliydik. Hepimiz kıymetli ve en güzel bayramları yaşadık. Z kuşağı bundan sonra daha nasıl yenilikler görür bilemem. Ama umudumuzu yitirmeden daha güzel daha sağlıklı bayramlar yaşamak dileğiyle…