Benim gibi Konya dışından gelenlerin önce garipsediği sonra sevip kanıksadığı hatta birçoğumuzun da karınca kaderince gittikleri yere taşıdığı güzel bir geleneğimiz var. Adı şivlilik…

Konya’nın kadim kültürünün parlayan bir yıldızı, her yıl Regaip Kandili öncesinde yaşanan şivlilik geleneğidir. Bu gelenek, sadece çocukların değil, ailelerin ve hatta mahallelerin de heyecanla beklediği bir bayram havasında geçiyor. Dün de güzel hava ile birlikte muhteşem bir şivlilik şöleni yaşandı.

Şivlilik, kökleri derinlere uzanan bir paylaşma ve dayanışma kültürünü yansıtır. Regaip Kandili sabahı, özellikle çocuklar için tam bir mutluluk şölenine dönüşür. Ellerine aldıkları torbalarla kapı kapı dolaşan çocuklar, komşularından şeker, çikolata, kuruyemiş gibi ikramlar toplar. Çocukların “şivlilik” diye bağırarak kapıları çalması, mahallelerde neşe dolu bir hareketlilik yaratır.

Bu gelenek, modern dünyada unutulmaya yüz tutan paylaşma, komşuluk ilişkileri ve dayanışma ruhunu diri tutuyor. Büyükler, küçükleri sevindirmenin mutluluğunu yaşarken, çocuklar da topladıkları şivliliklerle birbirleriyle paylaşmayı öğrenirler. Aynı zamanda, bu gelenek, aile bağlarını güçlendirir ve mahallenin bir bütün olarak kaynaşmasını sağlar.

Şivlilik, sadece çocukların heyecanı değil, aynı zamanda kandil ruhunun bir yansımasıdır. Kandiller gibi özel ve mübarek geceler biz Müslümanlar için ibadet, dua ve hayır yapma zamanlarıdır. Şivlilik de bu manevi atmosferin bir parçası olarak, sevgi, hoşgörü ve bereketin somut bir ifadesi hâline geliyor.

Ne yazık ki günümüzde şehirleşme ve modern yaşamın getirdiği bireysellik, bu güzel geleneğin eski coşkusunu azalttı. Ancak Konya halkı, bu mirası yaşatmak için çaba sarf ediyor. Küçüğünden büyüğüne herkes bu güzel geleneği yaşatmak için çaba harcıyor. Belediye başkanlarına bakıyorsunuz ellerinde şekerleme kutuları çocukları sevindiriyor. Esnaf, gülen yüzle kapısına gelen çoluğu çocuğu boş vermiyor. Yetişkin bireyler bile iş yerlerine getirdikleri atıştırmalıkları birbirlerine ikram ediyor. Çok ama çok güzel bir gelenek. İnşallah daha uzun yıllar yaşar ve yaşatırız bu kadim geleneği…