Ülkemizi büyük yasa boğan deprem sonrası evsiz kalan vatandaşlarımız artık kendi memleketlerinde kalamadıkları için başka illerimize taşınmaktalar. Acı yıkımlar ve kayıpların ardından, doğdukları, büyüdükleri, bulundukları illerden ayrılma kararı alan afetzedeler büyük bir göç hareketliliği sağladı.

Konya, Ankara ve benzeri illerimize yönelen vatandaşlarımız maalesef hiç iç açıcı durumla karşılaşmıyor.

Bu durumu fırsat olarak gören insanlarımız maalesef yardım edeceği yere daha da yüksek fiyatlardan depremzede vatandaşlarımıza ev kiralamaya çalışıyor. Hem maddi hem de manevi olarak çöküşte olan vatandaşlarımıza bir darbe de fırsatçı insanlarımızdan geliyor.

Böyle bir zamanda tek yürek olup birbirimize yardım etmemiz gerekirken hala durumu fırsata çeviren insanlarımızı gördükçe üzülüyorum. Maalesef insanımız empati yapamıyor o vatandaşlarımızın yerinde biz de olabilirdik. Para ve malın geçici olduğunu bir kez daha anladığımız bu zamanda birbirimize daha da kenetlenmeliyiz ve elimizden geldikçe ufakta olsa yardımda bulunmalıyız.

Ama yaşanan onca acıya, sıkıntıya ve gün gibi yüzümüze çarpan gerçeklere rağmen fırsatçılar durmuyor, doymuyor.

İhtiyacınız var ya da yok hiç önemli değil. Boş vaktinizde şöyle kiralık daire fiyatlarına bakar mısınız? Eminim ki şok olacaksınız, duyduklarınızın bu gördükleriniz yanında devede kulak olduğunu göreceksiniz.

Aynısı pandemi döneminde de oldu. Talep var diye beş kuruş etmez maskelere onlarca lira para vermedik mi?

Hem yazık hem de günah… Bizim asil milletimizin genlerinde olan yardımlaşma, dayanışma, acıya ortak olma nerede kaldı? Nereden geldi bu mal, mülk, para sevdası? Hangi ara özümüzden koptuk. Hangi ara maddiyatın esiri olduk?

Yazacak, söylenecek çok şey var ama biz yine de yutkunalım ve fırsatçıları Allah’a havale edelim. Ne diyelim, eden elbet bulur!