Sultan Mahmud tebdili kıyafet halk arasında gezerken bir demirciye rastlar ve adamın lakabının ‘tıkandı baba’ olduğunu öğrenir. Sebebi ise adamcağızın nasipsizliğidir. Rüyasında bile herkesin çeşmesi çok akarken onun ki az akar, dal parçası ile açmaya çalışırken dal kırılır, nasibi kesilirmiş. Sultan Mahmud bu adamın durumuna üzülür ve yardım etmek ister.. Emrindeki askerlere bir hafta boyunca bu adama tepsiyle baklava, börek götürün, her dilimin altına altın koyun der.. Adam nefis yemeklere heyecanlanır ama bunları çarşıda satıp evin ihtiyaçlarını giderme çabasına düşer. Durumu öğrenen Sultan, ‘Tıkandı Baba’yı hazineye götürür, eline bir kürek verir ve; ''daldır bakalım ‘Tıkandı Baba’ ne alırsan senindir'' der. ‘Tıkandı Baba’ heyecandan küreği ters tutar ve kürekte sadece 1 altın kalır. Sultan ne yaptıysa adamın nasibini açamaz ve o meşhur sözleri söyler; ''Vermeyince Mabud Neylesin Sultan Mahmud..''

Konyaspor-Trabzonspor maçında tamda ‘Tıkandı Baba şansı’ vardı. O futbol topunun içeri girmesi için her şeyi yaptılar ama tam da oldu, derken ‘Tıkandı Baba’nın küreği ters tutarcasına, milyonda bir talihsizlikle yenilen bir gol ile sahadan beraberlikle ayrıldı.

Karşılaşma öncesi kazanmalarına göre matematiksel olarak liderlik şansı bulunan, iki takımın maçında, Trabzon liderlik için sahada başlıklarını atan eyyamları kınayarak başlamak istiyorum. Tabiri caizse karşılaşma koltuklarımıza oturmadan yediğimiz gol ile başladı. Ne olduğunu anlamamıştık. Ama Konyaspor bizden daha çabuk toparladı. 9.dakika Hügo, sarıyla yırtarım belki diyerek Skubic'in futbol hayatını bitirme pahasına aşil tendonun hemen üzerine, tartışmaya kapalı yediği kırmızı kart ile oyun olarak dengelenen maçın seyrini değiştiren adam oluyordu. Bu dakikadan sonra Konyaspor öyle bir baskı kurdu ki kaçırdıklarının yarısını atsalar Trabzon lig tarihinin en ağır yenilgilerinden birini alabilirdi. Hani hep diyoruz ya futbol şansı da biraz yanında olacak diye kırmızı kart dışında ki, o tartışılmaz futbol şansı hep Trabzon'un yanındaydı. Öyle bir baskı kurdu ki Konyaspor yüzde 70'e yakın topla oynama 50'ye yakın orta 30 küsur şut. Son dönemde düşüşe geçen Uğur Can'ın küllerinden doğuşu, karşılaşmada öyle pozisyonlar vardı ki yayıncı kuruluş sadece önemli pozisyonları koysa karşılaşmanın özeti 10 dakika falan olurdu. Açıkçası Trabzonspor-Roma maçlarında bile bu kadar yorulmamıştı. Diyebilirsiniz ki; ‘abartmayın, rakip 10 kişi kaldı ondan böyle oldu’

Hatırlarsanız bir kaç sezon önce Türkiye Kupası’nda Konyaspor'da hemen hemen aynı dakikalar da 10 kişi kalmıştı ve o maçta 2-2’lik sonuçla sona ermişti. O tablo ile bu tablo birbirinden çok çok farklıydı. Yıllardır maç izliyorum. Trabzon'un ya da başka takımların eksik kaldığı onlarca maç var ben böyle bir oyun böyle bir baskı yapılan maç neredeyse görmedim. Bu oyunu ve mimarlarını tebrik etmek isterim. İlhan Palut ile eleştiri yapacağım en önemli konu şu Cikalleshi ve zorunlu olarak Serdar'ın oyundan çıkması Trabzon'un ileriye çıkmasını sağladı. Skoru arıyorsun ve artırma şansın var. Ahmet Hassan'ı tek başına bırakmak ve Serdar'ın sakatlığıyla hayatının maçını oynayan Çekiçi'yi kanata almak hataydı. Hakemler hakkında çok konuşmam yazmam fakat maçın ikinci yarısı bütün takdir haklarını Trabzon lehine kullanmak gerçekten çok can sıkıcıydı. Hele hele Konyaspor'a yapılan faulde çaprazdan karşı karşıya kalmışken Trabzon lehine faul vermesini hala anlayamadım. Trabzonspor, Alanya maçını kazanır mı, bilmem fakat bu yorgunlukla çok çok zorlanacakları kesin diyebilirim. Konyaspor adeta oyun ile rakibini dövdü.

Konyaspor iyi yolda ve gün geçtikçe daha da iyi olacaktır. Takımımıza güvenelim maçtan sonra başkanımız taraftarlara; ‘yine tribünlere gelin’ diye çağrı yaptı. Sürekli yazıyorum bu fiyatlar ile 21 bin kişiyi bu tribünleri doldurmanız çok ama çok zor.

Maçın sözü; Hayal edebilirseniz, gerçekleştirebilirsiniz ama bugün, ama yarın...