Ne zaman sosyal medyada şöyle bir gezinti yapsam ahlaki açıdan çöktüğümüzü fotoğraflıyorum. Elbette sosyal medyayı etkin kullanmak günümüzün neredeyse bir zorunluluğu. Ancak iş o kadar abartılıyor ki tam bir görgüsüzlük, bayağılık. İnsan nerede o hanımefendiler, beyefendiler diyor. Eskiden bu topraklarda arı duru bir İstanbul Türkçesi kullanılır, kadınıyla erkeğiyle tüm insanlar giyimiyle kuşamıyla oturup kalkmasıyla örnek teşkil edermiş. Şimdi ara ki bulasın? Elbette toplumlar, zaman içinde çeşitli evrimsel süreçlerden geçerler. Bu süreçler, toplumsal değerlerin, normların ve ahlaki standartların değişimini içerir. Son yıllarda, birçok toplumda bu değişimlerin derinleştiğine ve toplumsal ahlakın hızla eridiğine tanık oluyoruz. Peki, toplumsal ahlakın çöküşü ne anlama geliyor?

Son yıllarda toplumsal ahlakın çöküşünü gösteren bazı işaretler belirginleşti. Bireysel çıkarların toplumsal değerlerin önüne geçmesi, ahlaki sorumlulukların göz ardı edilmesi ve etik standartların erozyona uğraması, bu işaretlerin başında gelir. Medyada, sosyal medyada ve hatta günlük yaşamda karşılaştığımız yalanlar, manipülasyonlar ve çıkar çatışmaları, toplumsal ahlakın ne denli zedelendiğini gösteriyor.

Bakıldığı zaman toplumsal ahlakın çöküşüne neden olan faktörler oldukça çeşitlidir. Globalleşme, teknolojik ilerlemeler, ekonomik eşitsizlikler ve kültürel değişimler bu sürecin temel sebeplerindendir. Küresel çapta yaşanan eşitsizlikler ve ekonomik krizler, bireylerin kendi çıkarlarını toplumsal değerlerin önüne koymasına yol açabiliyor. Bizdeki ise bambaşka bir şey. Tarifi de çok mümkün değil. Muhtemelen temelinde eğitimsizlik yatıyor. Tiktok vb uygulamalarda bunu çok net görüyoruz. Dahası bunu hayatın her alanında görmekteyiz. Haberlerde görüyoruz. Silah bıçak çekerek yayın açan insanlara hediye gönderiliyor. Küçücük çocuklar üzerinden nemalanmak isteyenler görüyoruz. Gündüz programında “karım beni pazarlıyor” diyen erkekleri bile görmeye başladık. Yarışma programı adı altında sözüm ona gevşek tiplere maruz bırakılıyoruz. Özetle her gün abuk sabuk şeyleri yaşıyoruz, yaşamaya mahkum ediliyoruz. Umarım bunun bir sonu olacaktır.

Umutlu muyuz? Değiliz ama çıkmayan candan da umut kesilmez.