Hatırlar mısınız ilkokulda Hayat Bilgisi dersinde “doğayı koruyalım” diye bir ünite vardı. Bakmadım ama halen vardır. Çevre bilincinin ta küçüklükten aşılanması için çevre bilinci üzerine kurgulu bir üniteydi. Kitaplarda çevremizi temiz tutmamız gerektiği söylenir “insan ektiğini biçer” denirdi. Yani biz doğaya bakarsak doğanın da bize bakacağı aksi takdirde doğanın acımasız ve yıkıcı etkileriyle karşı karşıya kalacağımız vurgulanırdı.

Ne yazık ki hep birlikte el ele vererek doğayı korumak yerine doğayı kirletmeyi tercih ettik. Pikniğe gittik ormanları, korulukları, mesire alanlarını kirlettik. Sanayi tesislerini sularımızın etrafına dizip tertemiz sularımızda balık bile yaşamaz hale getirdik. Havayı kirlettik, ozon tabakası bile delindi.

Ve filmin ikinci perdesi başladı: Artık doğa intikamını alıyor. Bir tarafta yangın diğer tarafta sel...

Hoyratça kullandık. Kıymetini bilmedik, bilemedik. Kaynaklar sonsuzmuş gibi tükettikçe tükettik.

Sonuç ortada. Doğa; insanoğluna karşı atağa geçti!

Adını ister kıyamet alameti koyun isterseniz küresel ısınma. Ortada bir gerçek var; hücumdaki taraf tabiat, savunmadaki insanoğlu…

Artık mevsimler alışık olduğumuz gibi değil, ya çok sıcak ya çok soğuk. Bahar mevsimi ortadan kalkmış durumda. Bahar aylarında yağması gereken yağmurlar temmuzda yağıyor. Ocak, şubat aylarında beklerken güneşten yanıyoruz.

Uzmanlar, "artık yağışlar normalin çok ötesinde, afet gibi yağacak" diyor ya gerçekten gök delinmiş gibi yağışlara tanık olmaktayız. Bir bakıyorsunuz Karadeniz’i bir bakıyorsunuz İstanbul’u sel götürüyor. Caddelerden oluk oluk sular akıyor, dereler ile yollar birbirine karışıyor. Afet üstüne afet… Doğanın karşısında durmak kolay değil. Ne yazık ki bu süreç bize acı izler bırakarak geçiyor.

Duamız ve temennimiz “Allah afetinden tüm insanlığı korusun” şeklindedir. İnşallah yeni acılar yaşamayız. İş işten geçti ama yine de biz doğayı, dünyamızı koruyup kollayalım.

Kalın sağlıcakla…