Çocuk eğitiminde gözden kaçırabileceğimiz bir takım hususları, spot olarak ve klişe halinde sizinle paylaşmak istedim.
Çocuğunuz önündeki yemeği yemekte zorlanıyorsa onu zorlamayın ve yemeye mecbur etmeyin. Ona şöyle diyebilirsiniz ‘yarısını yiyebilirsin.’ Belki yarım tabak eksik yer ama uzlaşma denilen harika şeyi öğrenir.
Çocuğunuz herhangi bir şeyden korkuyorum diyorsa, “bunda korkacak ne var!” diye azarlamayın. “Demek korkuyorsun” diyerek çocuğunuza sarılın. Göreceksiniz hem korkusunu anlatacak, hem de onu yenme şansı artacaktır.
Çocuğunuzun duygularını asla karşı çıkmayın. Düşüncenin yanlışı doğrusu olabilir; ama duygunun doğrusu yanlışı olmaz.
Çocuğunuzu yargılamadan dinleyin. Eğer dinlemiyorsanız bir süre sonra onun da sizi dinlemediğini fark edersiniz.
Çocuğunuza öğüt vereceğinize, örnek olun.
Herhangi bir konuda, anne baba daima aynı tarafta olmalıdır. Böylece çocuk anne babanın zaaflarından yararlanmak gibi bir yola başvurmayı öğrenmez.
Çocuğunuzun mizacından memnun değilseniz, kendinizin ve eşinizin aynı yaştaki durumunu soruşturun. Şaşılacak benzerlikler bulacaksınız.
Beş yaşından başlayarak çocuğunuzla günlük program yapın. 8 yaşından başlayarak programda onun fikirlerine yerverin. On yaşından başlayarak bırakın programını kendisi yapsın.
Nasıl olsa anlamaz diye çocuğunuza doğru bilgiler vermemezlik etmeyin. Bunu onun iyiliği için yapıyorum deseniz bile gerekçelerin arkasına saklasanız bile kaybolan güven geri gelmez.
Çocuğunuza akıl vermeyin, ondan başkalarına benzemesini beklemeyin, ciddiye alın, fikrini sorun. Lütfenle konuşun, utandırmayın, empati kurun, hayallerini sorun. Zevklerini sorun, inatlaşmayın, en önemlisi de onu yüreklendirin ve onları kucaklayın.  Saygı saygıyla kalın sevgiler