Adayış ve adanışlarımızla Âlemlerin Rabbine yakınlaşmayı sembolize eden, ümmet olma bilincinin en güzel örneklerinden, Kurban ibadetinin ifa edildiği her Kurban Bayramı, insanlık ve dünyamız adına mutluluk ve huzur vesilesi olmasını temenni etiğimiz özel bir anlam ifade eden önemli günlerimizdendir.

Her ibadette olduğu gibi Kurban İbadetinde de Çizgimiz net ve bellidir:

Deki: “Namazım, ibadetlerim, hayatım ve ölümüm, âlemlerin Rabbi Allah içindir... “(En'âm Suresi 162)

Bütün mesele biz Müslümanların ruhi, bedeni ve zihni bir disiplin altında yaşama ihtiyacımızdır.

Ruh, zihin ve beden sağlıklı bir şekilde beslenmezse ve geliştirilmezse gelecek perspektifini kaybeden, özü gür, özgür olmayı terk edip köle ruhlu olmayı sindirecek bir insan profili ortaya çıkar.

Kurbanın manasını anlamak, anlatmak adına çok şeyler yazılıp söylenebilir.

Her dönem olduğu gibi bu bayramda da islamofobi hayranlarının ve temsilcilerinin bir nevi zihin geviş getirmelerine şahit olacağımız söylemlere, kesilen kurbanları hayvanlara zulmetmeyle özdeş gösterme gayretlerine sosyal medyada ve değişik platformlarda gençlerimiz ve çocuklarımız şahit olacaklardır.

Bizlere düşen görev ise gençlerimize kurban ibadetinin, insan olmamıza, sağlıklı ve güvenli toplum haline gelmeyi başarmamız adına birçok sırları içinde barındırdığını doğru ve anlaşılır şekilde anlatmaktan ve uygulamaktan geçtiğini göstermektir.

Beşer olma vasfından sıyrılıp İnsan olabilmek, insanca yaşam sürmek adına sahip olduğumuz bazı dürtülerin var olduğunu bilmek, bunlara sınırlar getirmek ve bastırmak zorunda olduğumuzun da farkında lığını arttırmak zorundayız.

Hayatın her alanda sınırları insan belirlerse ve kuralların tek hakimi olarak kendini görürse toplumda kaos ve şiddet kaçınılmaz olacaktır. İnsanı en iyi tanıyan onu yaratan Rabbi olduğuna göre, çizdiği sınırlara uygun hareket etmekte insanın ve insanlığın yararlarına olacaktır.

Tüketim, açlık, üreme vb. dürtülerimizin nasıl helal dairesinde giderilmesi isteniyorsa ve bu konuda bazı yasaklar ve haram olanlar söyleniyorsa, “Öldürmeyeceksin!” diye ifade edilen cinayet yasağına da kurban kesmek yoluyla bir nevi dikkat çekiliyor denilebilir.

Suçsuz bir insanı öldürmenin tüm insanlığı öldürmek gibi olduğunu dinimiz bize söylüyor.

İnsan olarak dürtülerimizle yol alıyoruz. Burada esas olan mesele sınırları bilmek, var olan dürtülerimizi hayra yönelterek azim ve kararlılığımızı ortaya koymaktan ibarettir. Aksi durum şiddete ve kan dökücülüğe kadar insanı götürecektir.

Kesilen kurbanlar her yıl hac ibadetiyle hacca gidenlerle birlikte, şartlar gereği gidemeyen, yaratıcısı ile olan sözleşmesini unutabilecek, huzuru bozacak, kan dökücü tabiatta olan insanlara sınırları tekrar hatırlatıyor, kan dökmenin ancak helal olması halinde geçerli olabileceğini anlatıyor.

Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyrulmaktadır:

O Halde, Rabbin için namaz kıl, kurban kes. [Kevser Sûresi, 2)

“...Allah’ın kendilerine rızık olarak verdiği (kurbanlık) hayvanlar üzerine belli günlerde (onları kurban ederken) Allah’ın adını ansınlar. Artık onlardan siz de yiyin, yoksula fakire de yedirin.” (Hac, 22/28),

“Her ümmet için, Allah’ın kendilerine rızık olarak verdiği hayvanlar üzerine ismini ansınlar diye kurban kesmeyi meşru kıldık...” (Hac, 22/34)

“Muhbit olanlara müjdele” (Hacc, 34)

Allah’ın vermiş olduğu hayvanlar üzerinde O’nun ismini anan, Allah’ı birleyip sadece ona teslim olan insanlar muhbittir…

Yukarıdaki ayetlere göre Müslümanlar, hicretin ikinci yılından itibaren meşru bir şekilde bu kurban ibadetini yerine getirmektedirler.

Kurban, insanın kendisini tanıması ve hayra yönelmesi, nefsin ve kalbin arındırılması adına içimizdeki her türlü putları kırmanın, kendini inşa etmesinin, alçak gönüllü ve mütevazi (muhbit) olabilmesinin bir yoludur aynı zamanda.

Ruhi, bedeni ve zihni bir disiplin altında yaşamak adına gayret gösteren, ilahi sınırlara göre hareket etme anlayışında olan ve yaşayan, muhbit olanlara selam olsun…