İnsanlık ilk günden bu yana birçok merhale ve mesabe kat ederek muayyen bir tarik izlemiştir. Ardına düşülen bu tarik aslında “batın ile zahirin” insanlığın varlığına ve gayesine bir delalettir. Bu hakikate binaen, insanlık münferit bir varlık olmakla birlikte içtimai yaşamın en mühim de mensubudur. Her birey ait olduğu asabiyeti ile muayyen kalite ve kemiyet değerlerine haiz bir medeniyete iştirak etmektedir. Medeniyet tamamıyla sofistike bir mefhum olmakla birlikte, akil insan güruhu arasında da farklı şekillerde idrak ve beyan edilmeye çalışılmıştır. Bu izah etmedeki izafiyet ameliyesi, çeşitli kargaşalara mahal vermek suretiyle medeniyet mefhumunu “madeniyet” olarak insanlığa zerk etmişlerdir.

Teknolojiye tabi olmamış, günümüz dünyasına rehin olmamış, modern barbarlığa soyunmamış bazı insan toplulukları bu iş ile meşgul olan yaftacı kesimin adlandırması ile barbar veyahut medeniyetten nasibini almamış insanlar olarak tasnif edilmektedir. Bu sınıflandırmayı hakikat olarak esas aldığımızda, bütün insanlığın- anti-modernize toplum hariç- modern bir yaşam tarzına haiz olduğuna kani olmaya mecbur olacağımız şeksiz bir gerçektir.

Medeniyet kıstasımızı bütünüyle kemiyet değerlerine göre bina edeceksek, en ufak manevi zelzelede sözde modern dünyamız tefessühe mahkûm kalacaktır.

Medeni veyahut modern kişiler sadece günümüz teknolojisine tabi olmuş neferlere denmeyecek kadar değerli bir kavramdır. Zira insanlık ilk safhada da ifade ettiğim gibi zahir ve batın gibi zıtlıkların sentezi ile teşkil olan diyalektik bir sürecin arasındadır. Bu ilahi muvazene kişisel tercihlerin sonucunda bir şekle sahip olacaktır.

İnsanlık, bir bombanın ateşlenmesinin akabinde binlerce insanın can verdiğini, spor olsun diye insanların vahşice arenalarda birbirine kırdırıldığını, eğlence ve hedonizm uğruna kadınların bir alet gibi kullanıldığını ve bunu medeniyetin beşiğinde sallanıyoruz diye övünen güruhun yaptığını acı bir şekilde müşahede etti.

“Sefası uğruna cefa çektiren insanlığa, modern olur mu hiç, aldanma bu yalanlara. İnsanlığın katlini vacip gören bir güruh zuhur edince cihanda, kirli emelleri uğruna perişan eder cümle alemi her defasında.”