UYANDIRMA SERVİSİ YA DA MÜDANASIZ YAŞAMAK
Hedefsiz yaşayabilir misin?
İçindeki o masalsı ve muhteşem parıltılı şeye layık bir hayat sürmüyor olduğunu sezmek çürütmüyor mu seni?
Kendimizin farkında değiliz.
Biri gelip biz uyandırsın istiyoruz.
KORKUYOR MUYUZ bilmiyorum ama bir sınava girmekten bir ilişki yaşamaya, evliliği sürdürmekten iş yaşamında başarılı olmaya kadar nasıl olur da birisinin mutlak rehberliğine ihtiyaç duyabiliriz, anlamış değilim.
Hayatımız muhteşem karşılaşmalarla geçiyor.
İyisiyle kötüsüyle çıkıyoruz merdivenleri.
Her şeyi mutlak iyiye, vazgeçilmez güzele bağlamanın içimizdeki tortusu bir uyandırma servislerine yönlendiriyor.
BİR HEVESTİR YAŞAMAK.
Yanlışlar yoktur, deneyimler vardır.
MÜDANASIZ YAŞAMAKTIR HAYAT.
Neden kendimizi bir yaşamsız sayıyoruz? Nasıl oluyor da her zaman mutlak birinin rehberliğine ihtiyaç duyuyoruz?
Kendi kendimizden kopup ayrılıyoruz.
Kendimizi başkasına teslim ediyoruz.
HAYATI SIKINTI YOLUYLA GÖRÜR, İDRAK EDERİZ VE YAŞADIĞIMIZI HİSSEDERİZ.
Her şey duygusaldır.
Tutkuya dönüşmemiş yaşamdır uyandırma servisi bekleyen.
Hayat tutkuyla umudun birleşmesidir.
Umutlar kiralık, tutkular karaborsa, yadsınmış bir ben.
Hayat yokluğun tamlığıdır.
Kusursuz mutluluk yoktur.
Bizim için felaket olan şey, bir başkası için kazanç kapısı nasıl olabilir?
Kusursuzluk, hatasızlık batıl inançtır, yaşamı durdurur bizi her zaman bir başkasına mahkûm eder.
Bizi kendi yaşamımızın kurbanı görenler; nasıl da siperlerde gizli gizli bekliyor bizi yendiğini rehberliğine gizlemiş olmayı umarak. Bu sahtekârlığın son bulması lazım.
Ben arzumdan yüz çeviremem.
Ben hiçbir şeyden vazgeçemem.
Oyun olsun diye değildir yaşamak ve birilerinin oyuncağı olsun diye de değildir yaşamak.
Bir takımın oyuncusu değilsin. Hedefsiz yaşa!
azıyı bitirirken bir faklı son not: İonna Kuçuradi der ki: Güven duymak için güvenilir bir insanla, güven duyabilir bir insanın karşılaşması gerekiyor. Yani birisinin güvenilir olması yetmiyor. Güven duyan bir insanın olması da yetmiyor. Böyle bir karşılaşmanın olması gerekiyor ve böyle bir karşılaşmayı kaçırmamak gerekiyor. Çünkü bazen öyle oluyor ki o insanın yanından geçip gidebiliyoruz.
