Baba ve anne olmanın bir yol haritası olsa iyi olacaktı ama yok. Bir kılavuz da yok.

Anne babalar sadece ellerinden geleni yaparlar.

Biraz geçmişten gelen birikimler.

Biraz önceki anne babadan öğrenilenler.

Biraz toplumun dayatmaları.

Biraz dini öğretiler.

Anne baba nasıl olunur? Anne baba nasıl olunurun cevabı çocukta mı gizli? Anne babalık çocukla birlikte öğrenilen bir durum.

Her anne babanın deneyimleri farklı. Çünkü çocuklar farklı. Genel anlamda bazı dinamikler olsa da anne babalık süreç içinde öğrenilen bir durum.

“Ben şöyle anne babayım” demekle insan anne baba olmuyor veya bu deneyimini bir başkasına aktaramıyor.

Şu da bir gerçek: ÇOCUKLAR ANNE BABALARININ AYNASI!

O yüzden nasıl bir çocuk yetişeceği süreç içinde belirleniyor. Bir nevi anne baba aslında kendisini çocuklarında kopyalıyor ama elbette biraz daha iyi veya biraz daha kötü.

Bu minvalde: Çocuklar mı anne babalarıyla anılır anne babalar mı çocuklarıyla anılır?

Bunlar ebette önemli sorular. Arkasında eğitim ve öğretim yatıyor.

Arkasında iyi ve kötü anne babalık yatıyor.

Burada hemen “Kötü” anne babalığı ayıralım. Var çünkü kötü anne babalar. Bunu çocuklarında da görmek mümkün. Bilinçli bir seçim bir bu tür anne babalık? Bir seçimden bahsediyorsak bilinçli olması da mümkün.

Günümüzde uyuşturucu kullanan anne babalar…

Alkol bağımlısı olan anne babalar…

Hırsızlık, yolsuzluk ve suça bulaşmışlık geçmişi olan anne babalar…

Anne baba bir film karakteri değil.

Çocuklar da bir film karakteri değil.

Yapmamız gereken şeyler neler o halde?

Yani iyi bir anne baba olmak için mi, yoksa iyi bir çocuk yetiştirmek için mi?

Öncelik elbette bana kalırsa iyi insan olmaya dayanıyor. İyi insan da emin olun göreceli bir kavram değil. İyinin dinamikleri apaçık.

BİR AYNA OLACAKSAK öncelikle kendimize olmamız gerekir!