Bir Tanrılık yarışı mıdır bir tutam balçık karşısında yapay zekâ ve robotlar.

Yapay zekâlı robotlar ve insan…

Ya da insan ve yapay zekâlı robotlar…

Kültürün temel argümanı sonsuzluktur yani insanın sonsuza kadar yaşaması; sonsuz neredeyse…

Geldiğimiz son teknolojik gelişmelerin ana teması ise yeni bir tanrısallık olsa gerek.

Balkıçağa karşı plastik ve metal.

Tanrı demiyor mu kutsal kitaplarında insanı bir tutam balçıktan yarattığını?

Balçıktan insan ölümlü.

Balçıktan insanın kaderi de kendi elinde değil.

Üstelik sağlıklı bir yapıya da sahip değil, en basit hastalıkta yatağa düşüyor, toz zerresinden daha küçük bir virüse kitleleri kurban ediyor.

İlahi yazılımda sorunlar var (!)…

Robotlar öyle mi, ya yapay zekâ öyle mi?

Robot Kitleri.

3D Yazıcı ve Parçaları

Arduino ve Setleri.

Motorlar.

Sensörler.

Drone Malzemeleri.

Pil ve Güç Kaynağı

Stem/Maker Ürünleri.

Ve bu kadar önemli, dayanıklı hatta akıllı malzeme karşısında bir tutam balçık.

Kendilik bilinciyle donanmış olan ve duyguları deneyimleyebilir hale gelen makinelerle ne yapacağız; ya da bu makinelere kendimizi nasıl tanımlattıracağız?

Bir tedavi edici model midir yapay zekâlı robotlar yoksa teoloji teknolojiye yenilecek midir?

Bizi mutlak rasyonel bir geleceğin beklediğini düşünmüyorum ama mutlak teknolojik bir geleceğin de beklediğini düşünmüyorum. Ayrışma nasıl olacak?

Gündelik dilde özgür irademiz varmış gibi konuşuruz bunun olup olmadığını bize gösterecek olan yine biz değiliz, kanımca.