Canların ötesinde bir canan vardır ki o da aziz vatandır...

Vatan, dünyadaki bütün umudun, yağan yağmurun, mis kokulu Anadolu toprağının, yeni doğmuş bebeğin tebessümünün, minarelerde yere göğe sığmayan haykırışın, son neferin elini açtığı, semaları titreten duaların sığınağıdır...

Bitmeyen savaşların, kabri olmayan nice yiğidin bir limanıdır vatan...

Şehirler vardır, şehitlerin hükmü içinde yaşayan nice şehirler. Bir sessiz çığlık gibi anaların yüreğinde mühürlenmiş gözyaşları. Her gün alışagelmiş haberler nezdinde saniyelik üzüntüler, sinir harpleri içinde izleriz o yiğitlerin toprağa verilişini. Kimimiz ufka doğru açarız ellerimizi, kimimiz yutkunuruz buğulu gözlerle. Ve devam eder ay yıldızın eşliğinde bu girdap.

Çünkü yıldızlarıdır kainatın bu kahramanlar. Bu kahramanlar hep övülmeye layıktır, unutulmak istenmezler. Hayatımızın debdebesinde unuturuz onları bazen de inciterek. Bir ana için kolay değildir başında sabahlara kadar beklediği, hasta olduğu zaman nefesini dinlediği evlatlarının zalimler elinde yok olması. Hele hele bir baba için daha da zordur. Çünkü baba feryat edemez, ağlayamaz seslice, için için döker umutlarını kenarda bir yerde. Neden mi yazdım bunları? Çünkü biz, bizden ötede başka alemlerde viran olmuş, durmuşuz. Koşuyoruz bir yerlere yön belli değil, yer belli değil. Eskiden de mi böyleydik? Aklıma geliyor birden, kulaklarımda çocukluğumda söylenen o kahramanlık türküleri, Çanakkale’de, Yemen'de, Sakarya'da ve nice mazlum diyarlarında vurulan yıldızlar...

Çocuklarımız, kardeşlerimiz görmez oldu bu mukadderatı.  Bizler suçluyuz iyice öğretemedik saygıyı çünkü öğretemedik vatanı aziz bayrağı... Suriye'de, Libya'da canlarını hiçe sayan kahramanları... Gün harp günüdür.  Çünkü gün zalimin hesabını sorma günüdür. Gün gök kubbeyi alaşağı etme günüdür. Şehitler geliyor bugün. Fakat şehirler alışmış, yürekler buz tutmuş, sözler sosyal medya içerisinde beğenilere koşmuş. Allah kuluna zulüm etmedi, bizler kendimize zulüm ettik ve şimdi de düşman bizlere öğretiyor eksik kalan vicdanımızı.

Evet, bugün dünden daha zor. Korkarım ki yarınlar bugünden de zor geçecek. Merhametin, hakkın, hukukun, vatanın, bayrağın olmadığı toplumlarda çığlıklar duyulmaz. Duyurulması lazım olan Cem Yılmaz aşkı olmamalıydı. Duyurulması lazım olan şey bugün Libya’da, Suriye’de tabuta sığmayan kahramanlar olmalıydı... Aziz şehitler bizleri affedin, çünkü ne sizi öğrendik ne de sizleri yarınlara öğrettik...