Bizler şanslı nesillerdik. Evlerde bir bayram kokusu olurdu bir heyecan annelerimiz büyüklerimiz en az bir hafta öncesinden başlardı hazırlıklara önce bayram temizliği elbette dip köşe temizlenecek her yer camlar yaz kış fark etmeksizin ardına kadar açılır, bütün ev havalandırılır, tül perdeler yıkanır, halılar silkelenir, kıyı köşe arap sabunu ile iyice temizlenirdi. Evdeki temizlik kokusu arttıkça, bayram alışverişi gününün yaklaştığını anlar ve mutlu olurduk. O zamanlar da böyle çok katlı mağazalar yoktu. Alışverişin bir numaralı adresi Karatay Aziziye Camii esnafı sokakları dolduran satıcıları kadınlar pazarındaki diğer günlerden daha neşeli sesleri duyardık. Kalabalık olurdu belki çocuklukta pek sevmezdik kalabalık bayram alışverişlerini ama şimdi arar olduk o atmosferi.

Bu gezintiler çocukluğumun en güzel anıları olarak hala zihnimdedir dediğim gibi o dönemde insan kıymetini bilmiyor. Bayram demek, yeni bir elbise, yeni bir çift çorap ve bayram sabahına kadar sarılarak yatacağım yepyeni gıcır gıcır parlak rugan ayakkabı demekti. Şanslıysam kırmızı annem hep kırmızı alırdı bana hiç eksik kalmazdık her bayram alınırdı elbise ayakkabı dantelli çorap hatta oyuncaklar balonlar…

Annem birkaç gün önceden ev baklavası yapardı tepsi tepsi. Bayram için yemekler hazırlanırdı. Ve beklenen bayram sabahı geldiğinde annem ütülediği temiz yeni elbiselerimizi giydirir babam ise bayram namazından gelirken simitsiz gelmezdi o bayram sabahı yenen simidin tadı öyle güzel olur ki sonra bizim için bayram şekeri toplamak için sokak vakti gelirdi annem “üstünüzü kirletmeyin” diye tembih ettikten sonra, rengarenk akide şekerlerini çikolataları gofretleri toplamak için komşu çocuklarla çıkardık ellerimizde poşetlerle . Benim yaşlarımdaki herkesin çocukluğunda bayram demek mutluluk demekti. Hani yerli filmlerde filan olur ya… O kadar güzel, o kadar saftı her şey. Sokaklar sanki gül suyu kokardı hala o havayı gözlerimi kapattığımda anımsar gibi oluyorum koku geliyor lakin şimdi bayram sabahı çıkıyorum balkona ne koku var ne hava var bilmem çocukluktan mı büyüyünce her şeyin gizemi kayboluyor mu? Murathan Mungan’ın kaleme aldığı Yeni Türkü’nün seslendirdiği o meşhur Telli Turna şarkısında dediği gibi “Biz büyüdük ve kirlendi dünya.” Hadi açık o günlerin anısına yazıyı okurken bir yandan da bu şarkı çalsın ne dersiniz.

Son zamanlarda aklımızın alamayacağı, hayal dahi edemeyeceğimiz acılar yaşıyoruz ülke olarak. Bayram arefesinde çocuklarımız yaşananların farkında televizyon açmasak gazeteden, gazete almasak, internetten hiçbiri olmasa arkadaşlarından öğreniyorlar yaşananları olup bitenleri ve biz mutlu olduğumuzda suçlu oluyoruz kendi kendimize çünkü bir aile ağlıyor öyle büyüdük bir acı varsa sende kederli olursun. En kötüsü de nedir biliyor musunuz tüketim toplumu haline geldik. Yeni bir çift çorap ya da bir ayakkabı günümüz çocuklarını dünyanın en mutlu kişisi kılmaya yetmiyor daha fazlası isteniyor razı gelmek yok artık. Çalışan kadınlar olarak biz de bir hafta boyunca ev temizlemekle yemek yapmakla uğraşamıyoruz. Tül perdelerimiz beyaz sabun kokmuyor. Arap sabunu kullanan bile pek kalmadı. Halbuki bunlar mutluluğun kodlarıydı. Ben kendime söz verdim tül perdem beyaz sabun kokacak.

Biz bu bayram evimizdeyiz. Kenarları işlemeli ipek mendillerim yok ama bayram harçlıklarım ve akide şekerlerim hazır. Anne-babamıza, çocuklarımıza, eşimize, kardeşimize, arkadaşlarımıza ve tüm sevdiklerimize sıkı sıkı sarılmak eğer yapamıyorsan birkaç satır mektup ya da çocukluğumuzda ki gibi kartpostal göndermek istemez misiniz? Hadi o zaman yakınınızda kim varsa onlara sarılmak için eskiyi yad etmek için bayram arefesinde bir beyaz sabun kokusuyla başlayalım mı her şeye. Şefkatle birbirimizin yaralarını saracağımız, birbirimizi sevgiyle iyileştireceğimiz, tatlı yiyip tatlı konuşacağımız bir bayram diliyorum. Günümüzde mutlu bir bayramın kodu belki de gülümsemektir uzakta da olunsa sarılmaktık yara sarmaktır. Kim bilir küçük bir çocuk olduğumuzdaki gül suyu kokan sokakların hatırıdır. Hep birlikte nice bayramlara erişmek ümidiyle…