Ebeveynler çocukları konusunda çoğu zaman ellerinden geleni yapmak doğru bildiklerini hayata geçirmek için çabalarlar. Fakat bu her zaman mümkün olmaz ya da mümkün olsa bile bir şeylerin hayal ettikleri gibi olmadığını fark ederler neyi gözden kaçırdıklarını düşünmeye başlarlar. Bazen hayat şartları bazen de anne- babaların kişisel özellikleri yeterince iyi ebeveynlik yapmayı engelleyebilir.

Olumsuz ekonomik koşullar

Sahip olunan ekonomik koşullar belli bir seviyenin altındaysa yoksulluk mutsuzluğa ve yoksunluğa yol açar. Böyle durumlarda çocuklar çok erken yaşta sorumluluk alarak aileye destek olmak için erkenden iş hayatına atılır. Bazen de anne- babalarının hayal kırıklığını görmemek için istek ve ihtiyaçlarını erteler. Anne –babanın destek alacağı mekanizma ne kadar azsa ortaya çıkan tablo o kadar ihmal ve istismar barındırır.

Ortalama bir gelire sahip olan ve temel ihtiyaçlarını rahatlıkla karşılayan bir ailede durum daha rahat görünebilir. Fakat daha iyi standartlara erişmek için yoğun çalışan ebeveynler bazen yapabilecekleri en iyi şeyin çocukları için daha çok para kazanmak olduğu yanılsamasına düşer. Böylece çocuk her geçen gün daha fazla mesai yapan ebeveynini kaybettiğini hisseder.

Tek başına ebeveynlik yapmak

Her çocuğun anne-babasıyla mutlu ve düzenli bir ortamda büyümesini istesek de ne yazık ki bu her zaman mümkün olmaz. Ölüm, hastalık, boşanma, çalışma hayatı, ceza evinde bulunma gibi çeşitli sebeplerden dolayı anne ya da baba tek başına ebeveynlik yapmak zorunda kalabilir. Böyle durumlarda ekonomik koşulların nispeten iyi olması, çevreden destek alabilmek durumu nispeten kolaylaştırır. Fakat yine de yalnız ebeveynin üzerine düşen çok fazla sorumluluk vardır ve bu durum zaman içinde fiziksel ve ruhsal olarak direncinin zayıflamasına yol açabilir.

Çok sayıda çocuğa sahip olmak

Bir çocuk yetişirken özel ilgi ve bakıma ihtiyaç duyar. Yaş ve gelişim düzeyine göre ihtiyaçları değişse de hemen her dönemde ebeveynin bu konuda sorumlulukları vardır. Çocuk sayısı arttıkça ilgi, zaman, bakım için harcanan güç bölünür. Böyle durumlarda ebeveyn kendini yetersiz hisseder. Gerçeklikte yetemediği pek çok durum da olur. Sorumlulukların aile üyeleri tarafından yeterliliklerine göre bölüşülmesi belli bir düzeye kadar gelişimi olumlu destekler. Fakat haddinden fazla ve erken alınan sorumluluklar bir çocuğun başka bir çocuğa bakmak için kendi çocukluğundan vazgeçmesine sebep olur. Ne sebeple olursa olsun erkenden büyümek zorunda kalan bir insan hayatının farklı evrelerinde bu durumun yansımalarıyla karşılaşacaktır.

Ailede birinin ruhsal ya da fiziksel ciddi bir hastalığının olması ve sürekli bakıma muhtaç olması

Ebeveynlerinden ya da kardeşlerinden biri sürekli bakım ve ihtimam gerektiren özel bir duruma sahip olduğunda çocuğun alabileceği ilgi ve bakım sekteye uğrar. Genel olarak bakım verenlerinin odak noktasında olmadığını görerek büyür. O da istek ve ihtiyaçlarını ertelemeyi öğrenir. Kendi sorumluluğunu almaya ve böylesi zorlu bir durumla uğraşan anne- babaya yük oluşturmamaya çalışır. Bu durum zamanla istek ve ihtiyaçları karşılanmadığı için yoğun bir öfkeye ya da daha kötüsü kendinden vazgeçişe sebep olabilir. Böyle bir ortamda büyüyen çocuklar yetişkin olduklarında hissettikleri öfke, suçluluk ya da utanç gibi duyguları anlamlandırmakta zorlanabilirler. Ya da onlar için hayat yaşanıp bitirilmesi gereken bir şeydir ve yalnızca bir takım görevlerden ibarettir.

Çatışmalı evlilik hayatı

Çiftlerin kendilerini mutlu ve güvende hissettiği evlilik ilişkisi ebeveynlik yaparken önemli bir yakıt kaynağı olur. Hayatın içinde bir takım zorluklar vardır. Ebeveyn olmak da yeni sorumluluklar getirmiştir. Fakat bu sorumluluklar paylaşıldıkça eşler desteklenmenin hazzını yaşar. Aidiyet ve sevgi gibi duygularla fiziksel ve duygusal olarak dayanıklılıkları artar. Durum tam tersi olduğundaysa anne babalık savaşmaları için yeni bir cephe açılmışçasına yorucu hale gelecektir. Bazı evliliklerde sorumluluklarını yerine getirmeyen eşin yerine çocuk geçer. Böylece çocuk hem annesine ya da babasına destek olmak zorunda hissederek çabalar hem de diğer ebeveyni kaybetmenin ya da onun yerine geçmenin üzüntüsünü hatta suçluluğunu yaşar. Kötü bir evliliğe sahip olan ebeveynlerin çocukları için yapabileceği en iyi şey belki de onları eşlerinin yerine koymamak ve çocukları olduğunu unutmamak olacaktır.

Bir sonraki yazıma bu nedenlere 5 madde daha ekleyerek devam edeceğim.