Mükemmel miyiz?

Merhaba, benim için zor bir haftanın sonunda kendime seçtiğim ve yazması, yaşaması kadar zor olmayacağını umduğum bir konu ile buradayım.

İnsan ne olursa olsun güçlü olmaya veya olmasa da güçlü görünmeye çalışan varlıktır ya hani. Yaşananları cebine atıp hiçbir şey olmamış gibi, hayat boyu hiç ağlamamış hiç yıkılmamış gibi durup bu duruşu kendine şart koşar ya. Aslına bakarsanız ağlarken geldi aklıma bu, neden yapıyoruz bunu? İnsanız biz sonuçta. Yıkılabiliyoruz, etkilenebiliyoruz yaşadıklarımızdan, ders çıkartmayı öğrenene kadar yaralanabiliyoruz. Mükemmel değiliz, mükemmel olmak zorunda da değiliz ama böyle görünmek şart gibi kendimizi zorlayıp duruyoruz.

Büyük acılar yaşıyoruz, canımızdan can da kopsa ertesi gün hayat devam ediyor diyerek ne olursa olsun dik durmayı hedefliyoruz. Evet, günün sonunda dik durmak zorundayız ama neden acımızı çekerken dahi olsa kendimize yıkılmak için fırsat vermiyoruz, neden o acıyı yaşamaya fırsat vermeden hayat telaşının bizi alıp götürmesine izin veriyoruz?

En büyük tecrübelerimizin en ağır acılarımızdan geldiğine inanırım. Ne kadar kalabalıkta olsa etrafım, birisi gittiğinde anlarım diğerlerinin de hiçbir şey olmamış gibi bir anda gidebileceğini. Yalnız gelip yalnız gideceğimi kavradığımda tek başıma atlatmaya başlarım yaşadıklarımı. Güvenimi yıkan biriyle tanıştığım zaman öğrenirim kimseye güvenmemeyi. Ne kadar anlatılırsa anlatılsın bazı dersleri almak için illa da yaşamam gerekir.

Zamanında bunun için çok çabalasam da artık umursamıyorum bu güçlüymüş gibi yapma oyunlarını. Ben her zaman güçlü olmak zorunda değilim, her konuda mükemmel olmama da gerek yok. Olduğum gibiyim, kimseye benzemediğim için benim. Ve belki de ne kadar çaba harcarsam harcıyım hassas olmam benim en büyük özelliklerimden birisi olarak kalacak benimle. Ama ben onunla da mutluyum. İçime atmaktan bıktığım anda hıçkıra hıçkıra atlatmaya da alışkınım acılarımı.

Kendiniz olun, başkalarına iyi görünmek için değil sadece siz istediğiniz için. Ne zaman, nerde olursa olsun sadece içinizden geldiği için yapın ne varsa. Ve mutlu görünmek için çabalamayın, mutsuz zamanlarımız da bir o kadar kıymetli hala.

Esen kalın, yine de mutlu olmak için sebepler kovalayın ve beni beklemeyi ihmal etmeyin…

Günaydın,

İyi öğlenler,

Huzurlu akşamlar…

Gününüzün hangi vaktine denk geldiysem o vakitte bir gülümseme bırakabilmek umuduyla bir yazarca geçti buradan.