Konyaspor'a dair aslında söylenebilecek çok da fazla bir şeylerin olmadığı haftalara girdik. Söylenebilecek olanları zaten bir önce ki hafta, evvelsi hafta ve sezon başında gözümüzün gördüğünü, dilimiz döndüğünce dile getirmeye çalıştık. Doğrular yapıldığı kadar yanlışlar da yapılıyor. Lakin suçu sadece birisine yüklemek kolaycılık olur. Hatta haksızlık olarak da nitelendirebiliriz. Sezon başından bu güne kadar geldiğimiz noktada özüne bakarsak çok da yol katedemedik. Bunun bir sürü irili ufaklı nedeni de var. Kimisini çözüyorsun başka bir sorun ortaya çıkıyor, kimisini çözmüş gibi görünüyorsun, kimisini de daha hiç çözmüş değiliz. Kompakt oyun, gol atamayan santrafor, orta sahada topu sürüp dağıtacak oyuncudan tutun da iletişim becerisine kadar herşey camiada konuşuldu çizildi. Bunlara tekrar tekrar dönmek oldukça can sıkıcı bir hal aldı ki şöyle dönüp çevreme baktığımda kendim de dahil artık birçok kişi de o heves, iştah, heyecan kalmadı. Şuan için en büyük sıkıntı bu kanımca. Antep maçını ekrandan izlerken yediğimiz gole tepki bile vermedim. Elimde çekirdek, çayımı yudumlayarak hiçbir şey olmamış gibi maçı izlemeye devam ettim. Geçen hafta ki köşeyi umarım galibiyet alırız da güzel şeyler yazarız diye kapatmama rağmen içimde buna inanacak zerre kadar bir his olmadığından kaynaklansa gerek maçı da çok isteksiz izledim. Tabi sonu hüsran olunca da insanın ne kalem oynatası geliyor ne de konuşası geliyor. Maçın akabinde dost meclislerinde sohbet arasına üç beş dakika Konyaspor'u sıkıştırdığımız arada da insanların tepkisi benden çok farksız değil. Daha birkaç kelam etmeden "Hocam bırak Konyaspor'u da canımız sıkılmasın." sözüyle geçiştiriliyor ki Konyaspor'u önümüzde ki yıllar için tehdit eden en büyük unsur budur. Puan cetveline baktığımızda 21 takım arasından 6 puanla 16.sıradayız. İlk üçü görmezden gelirsek 5 takımın 8 puanı var, 7 takımın da 7 puanı var. Bu haftayı galibiyetle kapatmış olsaydık, hatta farklı bir galibiyet olsaydı bu 4.sıraya bile yükselebilirdik. Böyle de ilginç bir tablo varken artık keyif alamıyoruz, daha doğrusu vermiyor. Neyse boş yere eveledik geveledik, ağzımızı ayırdık. Vaktinizi çaldım, kusura bakmayın.