“Bütün mutlu aileler birbirine benzer; her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.”

Mutsuzluktan bahsetmek istiyorum.

Her an dibimizde bitiveren ruh halimizi derinden etkileyen anlamsız hisler topluluğundan…

Mutluluk hangi anda oluştu anlayamazsınız ama mutsuzluk öyle değil, başladığı anda buna sebep olanın ne olduğunu da çok iyi bilirsiniz.

Tabi o bilmek hissi daha da huzursuz eder.

Aramak mıdır mutsuzluk, yoksa aradığını bulamamak mıdır?

Soruların içinde boğulacak kadar çok varyasyon türetebilirim bu mutsuzluk ile ilgili…

Bir kalıba sığdırmak istesen de başaramazsın üstelik!

Birçok duygunun getirisi olduğu için belki de.

Peki bilsek mutsuz olacağımızı yine de koşar mıyız o derde doğru?

Demiş ya Turgut Uyar;

Mutsuzluktan söz etmek istiyorum.

Dikey ve yatay mutsuzluktan

Mükemmel mutsuzluğundan insan soyunun

Sevgim acıyor.

Biz giz dolu bir şey yaşadık

Onlarda orada yaşadılar

Bir dağın çarpıklığını

Bir sevinç sanarak

Sözün özü seneler öncesinde bile manasız ve tarifsiz kalmış bir his mutsuzluk.

Şairlerin bile benzetemediği hiçbir şeye…

Mutsuzluk uğruna bile olsa yetişebilmek mi mucizedir kaçırmak mı elimizdekini?

Hangisi daha çok şey öğretir bize.