21. yüzyıl dijital çağ için altın bir dönem olmuştur. Dünya üzerinde neredeyse insanların çoğu dijital platformlarda yer almıştır. İnsanların sanal alemde daha fazla aktif hale gelmesi bazı gerçekliklerden soyutlanmasına sebep olmuştur. Hayatımızda olan somut şeyler tamamen sanala taşınmış ve önemini yitirmiştir.

Yüz yüze olmayan tamamen makinelere bakan bir yaşam tarzı ortaya çıkmıştır. Dijitalle aramızda köprü olan cihazlar Makina-insan ilişkisini oldukça sıkıntılı bir hale götürmektedir. Özellikle sanal âlem bizi mekanik bir insan olmaya zorlamaktadır.

Bu ilişkinin amacı duygusuz, merhametsiz ve manayı devre dışı bırakma çabasından başka bir amaç gütmemektedir.

Manipülasyon ile insanların duygularının sömürüldüğü ve aldatıldığı sahte ilişkiler türemiştir. Sadece Ben duygusunun ön planda olduğu, arkada sinsice menfaatlerin gerçekleştiği, sığ, acımasız ve vicdansız insanların türediği bir ortam oluşmuştur. Bütün özel hayatın tüm çıplaklığı ile ortaya saçıldığı, sadece beğenilme duygusunun tahminini hisseden farklı insan prototipleri türemiştir. İnsanları egolarıyla ezen merhamet duygusunu yitiren sözde insan tiplerinin at koşturduğu bir meydana dönüşmüştür.

İnsanların bağımlı hale getirilerek gerçeklikten koparıldığı bu ortamda bulunan herşey sahteliklerle doludur. Genç neslimizi bu ortamlardan kurtaramaz isek gelecek nesil için daha çok endişelenmeliyiz.

Evlatlarımıza nitelikli ve kaliteli zaman ayırmak, onların sırtlarını sıvazlamak zorundayız ve sahip çıkmalıyız. Dijitalde yozlaşmış gerçeklikten uzak sahte karakterler hayatımızda daha fazla yer alırsa bu durum düzeltilemeyecek noktaya gelecektir.