Merhaba sevgili okurlarım nasılsınız? Umarım hepiniz çok sağlıklı ve mutlusunuzdur. Bu hafta sizinle yaşadığım iki olayı anlatmak istiyorum.

Bundan iki ay önce bir arkadaşımla görüşmek üzere mekan olarak gayet elit bir pastanede kahve içmek için buluştuk. Yanımda kızım Ayla'da vardı. Ayla henüz 20 aylıktı ve çoğu isteğini ya da duygusunu bağırarak ve çığlık atarak dile getiriyordu. Bu durum, çoğu çocuğun o dönem içerisinde bir ihtiyacıdır ve en önemli istekleri anlaşılmaktır. Ayla sıkılmış olmalıydı ki oturduktan 20 dakika sonra bağırmaya başladı. Onu bazı materyallerle oyalamaya çalıştım. Arkadaşımla daha fazla oturmak için biraz daha tolere etmesini istiyordum. Bu sırada 20’li yaşlarında bir garson bey masaya gelerek kızım Ayla'ya "Bağırırsan seni dışarı atarım." dedi gülümseyerek. Gerçekten hiç beklemediğim bir tepkiydi. Garsonun beden dili durumu bana söylemek yerine çocuğun üzerinden mesaj vermekti ama beni bir hayli öfkelendirdi. Zor oldu ama ani çıkışımın Ayla'yı korkutacağını düşünerek duygularımı kontrol etmeye çalıştım. Ve eğer bir rahatsızlık söz konusuysa bana söylemeleri gerektiğini ilettim. Özürlerinin yanında aldığım yanıt daha da fenaydı. "Sevdiğim için böyle söyledim." dedim. Ne acı! Bir insanin sevdiği için her hakka sahip olabildiğini düşünmesi çok acı!

Bu dilin sevgi dili olmadığını ve asla böyle bir üslupla konuşmaması gerektiğini söyleyerek ortamdan ayrıldık.

Buna benzer bir diğer anımız ise bir ay önce Ayla ile İETT otobüsü ile bir yere uzun bir yolculuk yaptık ve haliyle Ayla yine çok sıkıldı, bağırmaya başladı. Tam karşımızda oturan bir hanımefendi "Sus bakayım, seni alırım yoksa annenden!" dedi. Ayla'yı oyalama çabalarıma hanımefendi kendi nezdinde yardım etmeye çalışıyor olsa da kullandığı dil yanlıştı ve kendisine müdahale etmemesi gerektiğini söyledim.

İtiraf etmeliyim ki bu iki olayda bu kadar soğukkanlı olabileceğimi tahmin etmezdim. Ne kadar empati yaparsam yapayım ben de bir anneyim ve savunma mekanizmam aktif... Ama şunu çok iyi biliyorum ki, "Siz kimsiniz? Çocuğuma bunu diyemezsiniz." cümlesi asla "Müdahale etmeyin." cümlesi kadar davranışını düşündürmezdi.

Demem o ki, sevgili ebeveynler biz bu tarz durumlarla her zaman karşılaşabiliriz. Önemli olan çocuğumuza "Kontrol bende ve kimse seni dışarı atamaz, kimse seni benden alamaz." mesajı verebilmektir.

Hani hep soruyorsunuz ya, "Güvenli bağlanma nedir?" diye. Güvenli bağlanma, her koşulda çocuğun yalnız olmadığını hissetmesidir.

Sevgilerimle…