AÇLIK MI? ÖZGÜRLÜK MÜ?

Yüksek girdi maliyetler nedeniyle ürettiğinin karşılığını alamayan çiftçilerimizin seslerini duyurabilmek amacıyla son günlerde yaptıkları gösterileri üzülerek ve endişe içinde izliyoruz. Doğrusu tarla ile tezgâh arasındaki fiyat uçurumu izah edilebilir düzeyde değil. Çiftçilerimiz gerçekten zor durumda.

Çiftçilikten vazgeçen vatandaşlarımızın sayısı gittikçe artıyor. Pek çoğu tarlasındaki ürünü söküp bir daha ekmemek üzere toprağını sürüyor, hatta satıyor. Öte yandan ülkemizdeki çiftçi yaş ortalaması da ellinin üzerinde seyrediyor. Hoş gençler de çiftçiliğe pek heves etmiyor. Peki, gıda güvenliğinin sigortası konumundaki çiftçilerimiz üretimden vazgeçmeye devam ederse, gençler tarımla uğraşmaz ise, bu ürünleri kim ekip dikecek sağlıklı gıdaya nasıl ulaşacağız?

Tarımsal faaliyetlerle uğraşanların sayısının azalması tarımsal üretimin azalması demektir. Bu durum maalesef beraberinde gıda güvenliği sorununu gündeme getiriyor. Aslında bu sorun sadece bizim gibi ülkelerin değil, dünya üzerindeki geri kalmış ülkelerle birlikte diğer gelişmekte olan veya gelişmiş tüm ülkelerin de sorunudur. Dünya yıllardır bu sorun üzerine kafa yoruyor.

Amerika Birleşik Devletleri Tarım Bakanlığı tarafından 1953 yılında yayınlanan “Toprağın 7000 Yıllık Öyküsü” (TEMA Vakfı yayın no:22-1998) isimli kitabında bundan tam altmış bir yıl evvel yapılan bir çalışmanın sonuçlarını dile getiren araştırmacı yazar Dr. Walter Clay Lowdermilk, insanoğlunun toprakla ilişkisini 7.000 senelik bir zaman sürecinde incelemekte ve dünyanın farklı bölgelerindeki medeniyetlerin yok olmasının ardındaki asıl nedenleri açıklamaktadır. Yazar kitabında 1938-1939 yıllarında çeşitli ülkelerde medeniyetlerin çöküşü konusunda yaptığı araştırmalarda şu sonuca varıyor:

“Çin’deki açlık üzerine yaptığım çalışmalarda, her şeyin yiyecek maddeleri karşılığında alınabildiğini gördüm. Ülkeler, istila ettikleri topraklardaki insanlara boyun eğdirmek için gıda maddeleri dağıtımını kontrolleri altına almışlardır. Eminim mecbur kalsak bizler de yiyecek uğruna özgürlüğümüzden vazgeçeriz. Hiçbir şey yiyeceğin yerini tutamaz.”

Yani diyor ki: Tarıma önem vermezseniz gelecekte önünüze iki seçenek çıkacak: Açlık mı? Özgürlüğünüz mü? Yokluk ve yoksulluk içinde yaşayan geri kalmış ülkelere bir bakın, bunu onlar mı istemiş yoksa mahkûm mu edilmişler. Dr. Lowdermilk'in Toprağın 7000 Yıllık Öyküsü adlı eserindeki bilgiler, aradan geçen bunca zamana rağmen hala geçerliliğini korumaktadır

Açlık, insanoğlunun başına gelebilecek en büyük felaketlerden biridir; bundan dolayı atalarımız, “Allah kimseyi açlıkla terbiye etmesin.” duasını dillerinden düşürmemiştir. Açlığın yol açtığı sorunlar sayılamayacak kadar çoktur: Hastalıklar, ölümler, iş gücü ve üretim kaybı, verimsizlik, zihinsel gelişim sorunları, ruhsal çöküntü, suç işleme ve şiddet kullanma eğiliminin artması bunlardan bazılarıdır.

Açlık sorununu çözememiş bir toplumun sosyal huzurunu sağlaması, kalkınma yolunda hızla ilerlemesi, uluslararası alanda kendi menfaatlerini gözeten politikalar izleyebilmesi mümkün değildir. O halde barış ve huzur içinde bir dünya ortaya koyabilmenin ön koşullarından biri de gıda güvenliği sorununun çözülmesidir.

Birleşmiş Milletler Raporu (2020) uyarıyor: Dünyada her geçen gün açlık çeken insan sayısı artarken ve kötü beslenme giderek yaygınlaşırken 2030 yılı itibariyle Sıfır Açlık Hedefine ulaşmak mümkün olmayabilir. ONUN İÇİN ÜLKELER GIDA GÜVENLİĞİ SORUNUNU MİLLİ GÜVENLİK MESELESİ OLARAK GÖRMELİ VE TEDBİR ALMALIDIR.

Bir ülkede tarımsal faaliyetler desteklenmez ve tarıma gereken değer verilmez ise gıda güvenliği beka sorunu haline gelir ve gelecekte iki tercihli bir seçim yapmaya mahkûm edebilir? Açlık mı? Özgürlük mü?

Bütün bunlara rağmen; ülkemiz tarım alanları varlığı ve tarım çalışanlarının kapasitesi ile doğru yönetilir ve sürdürülebilir plan ve projelerle desteklenirse dünya gıda güvenliğinde söz sahibi ülke olma potansiyeline sahiptir. Yeter ki doğru tarım politikaları uygulansın, tarıma ve çiftçiye gerekli önem ve değer verilsin. Unutmamak gerekir ki “Tarımı Hor Gören Geleceğini Zor Görür” Kalın sağlıcakla.