Ankaragücü, Denizlispor, Sivasspor ve Göztepe’ye zor zamanlarında ilaç olmayı başardık. Gol atmakta sıkıntı çeken Trabzon’a ise moral olduk.

Sakatlık, maç trafiği, oyuncu performansları ve hakem kararlarıyla ile uğraşırken bir de İsmail Kartal’ın fantezileri ile uğraşmaya başladık. Eleştiri ile başlayan süreçte tam hoca yüzümüzü güldürmeye başladı, takımı artık tanıyor dediğimiz noktada, İsmail Kartal ne yapmaya çalışıyor inanın anlamakta güçlük çekiyorum.

Kalecimizin ısınma esnasında sakatlanması şöyle dursun, elinde Abdülkerim varken, sağbek olup takıma yeni katılan oyuncuyu Trabzon gibi atletik bir takıma karşı sol bek oynatırsan, yine form tutup özgüvenini yakalamaya başlayan Oğuz yerine saatli bomba gibi hazır olmayan ve topla güreşen Diamonde’yi oynatırsan, ayağına hakim, duran top kullanma becerisi olan Zymer Bytyqi kenarda bekletirsen Trabzon karşısında galibiyet hayal olur. Adil diye bir çocuk vardı hani, oynattın oynattın hatalarını görmedin üstüne düştün tam çocuk form tuttu derken piyasada yok!

Trabzon cephesi Avcı’dan önce defansif problemleri olan ve gol atamayan bir takımdı.  Avcı önce defans problemlerini çözüp tek farklı galibiyetler ile sonuca gitmişti. Özgüven eksiklerini tamamlama konusunda uzman olan takımımız onlar için bulunmaz fırsattı.

Kötü kadro tercihine rağmen gole olan kısma kadar oyunun hakimi Konyaspor tarafıydı. Verilen tek pozisyonda yenilen golle devre arasına giderken hocanın takımın kaybetmesi için hamleler yapacağından habersizdik.  Abdullah Avcı’ya sorsalar sizin için Konyaspor ne yapsın diye, ‘Amir’i geriye çekip kanat forvet Cikalleshi’yi 10 numara pozisyonunda oynatsın’ derdi. Zymer Bytyqi o mevkii de çok rahat oynayabilecek bir oyuncu, kaldı ki bu değişiklikler zorunlu değil elinde Milosevic vardı.

Hatalar zinciri burada da bitmedi tabi. Canıyla başıyla savaşan Ahmet oyundan çıkarken, Jevtovic’i defansa çekmenin mantığı nedir?  Amir’in çıkmaması Erdon’un durumu başından sonuna İsmail Kartal’a yazacak bir mağlubiyet.

Abdülkadir Bitigen benim normalde beğendiğim hakemlerdendir. Fakat bütün takdir haklarının rakipten yana olması üzücüydü. Bir üzücü olay ise Trabzonspor ve Milli takımımız oyuncusu Abdülkadir Ömür’ün ayağının kırılması diyebilirim. Büyük geçmiş olsun.

Takım olarak mağlubiyete yazacak notların bir diğeri ise, çok düşük pas yüzdesi, Konyaspor belki sezonun en kötü pas yüzdesi ile oynadı. Rakibin hatalarını değerlendiren Trabzonlu oyuncular önce özgüvenlerine kavuştular. Sonra ise skor gelince oyundan zevk alarak oynamaya başladılar. Trabzonlu oyuncular oynarken o kadar keyif aldılar ki belki de maçın bitmesine üzülmüşlerdir.

Sonuç olarak; Konyaspor bu mağlubiyetler ile yavaş yavaş sezon başından beri hiç yaklaşmadığı düşme potasının hemen önünde bulunuyor. Konyaspor’a acilen bir galibiyet gerekiyor. Hafta sonu oynanacak Antalyaspor maçı aslında bir şans, yoksa yönetim faturayı hocaya kesebilir. 

İşin kötü yanı ise hocanın maç sonu açıklamalarında durumu tamamen talihsizliğe bağlaması oldu.

Maçın sözü;  İnsan yenilince tükenmez, pes edince tükenir.