Saygıdeğer okurlarım…

Bir karlı dağdır evladının arkasında daima duran, onu her halükârda koruyup kollayan, kimi zaman sert mizacıyla evladına sevgisini yansıtamayan, ama o sert mizacın altında sevgi dolu yufka bir yürek barındıran bir isimdir; baba…

Başın dara düşer yanında olur her nerede olsan seni arar bulur. Arkanda yaslanacağın kocaman bir dağın olur. Sadece dört harflik bir kelimeden ibaret olmuş olur. Velhasılı meyve vermese de gölgesi yeten çınar ağacımız odur. Dillerde ve gönüllerde “Baba” diyerek yerini bulmuştur.

Kimi zaman serttir gülmez yüzü sevgisini ifade edecek sözleri kalbinde gizli kız evladının beyaz atlı prensi, erkek evladının ise arkasında daima duran gölgesi çünkü onun adı “Baba”dır elbette ki.

Evlat anne aracılığıyla bildirir babaya isteğini, talebini kimi zaman çekinir söylemeye babaya  arzusunu temennisini söz söylerken bile titrer ses telleri; çünkü kestirilemez babanın o an ki vereceği tepki. Sert mizacı ile birlikte saklıdır babanın yufka yüreği...

Babanın adı yeter onlar sevgiyi pek belli etmezler, ama evlât her halükârda babanın sevgisini hisseder. Mizacı sert olsa da, evladının ses tellerini titretse de, evlâdı babasına söz söylemeye çekinse de hep şu sözü lisan eder diller?

“BABA ÇINAR AĞACIDIR, MEYVE VERMESE DE GÖLGESİ YETER...”

Bu güzel sözü hayatımızda unutmak hiçbir zaman mümkün olmayacaktır, çünkü bir babayı ifade edecek ve anlatacak o kadar anlamlı ve de kafiyeli bir söz ki bir babayı anlatmaya tüm kelimeleri kifayetsiz bırakıyor...

Kalemimizden başka sözler ifade etmek gerekmiyor...

Tüm babaların babalar gününü en içten dileklerimle kutluyorum.

Saygılarımı ve hürmetlerimi sunuyorum.

Tekrar görüşmek dileğiyle...