Hayatımın monotonlaşmaya başladığını fark ettiğimde konfor sınırlarımın dışına atıyorum kendimi. Asla yapamam dediğim tabularımı yıkmaya başlıyorum kendi kendime. Bu yaşımın her günün birbirinin aynısı olması için biraz fazla genç olduğunu düşünüyorum. Henüz yorulmaya başlamadan, ayaklarım beni hala taşıyabilirken ve en önemlisi böbreğim çalışmaktan vazgeçmeden önce yapmak istediklerimi başarabilmek için ilerlemeliyim. Hayal ettiğim şeyleri daha yakınımda tutmalıyım çünkü mutlu olacağınız bir sona ilerlemek o yolu yorulmadan bitirebilmeyi sağlıyor.

Ramazan ayının diğer zamanlardan daha huzur dolu geçtiğine inanıyorum, insanlar daha anlayışlı oluyor sanki. Tüm o telaşlar ritimli ilerliyor. Yapılacak şeyler daha kolay yoluna giriyor sanki. Belki de bu yüzden şu sıralar yeni yollar denemeye başlıyorum.

Hep yapmak istediğiniz ama belirli sebeplerle ertelediğiniz bir şey var mı?

Varsa şimdi bir daha düşünün, gerçekten ertelemenize gerek var mı?

Bu hafta sonu yeni bir adım atmanın neden tam zamanı olmasın?

Biz hayatı erteledikçe karşımıza yeni engeller çıkmaya devam ediyor. Bir adım attığımızda yol açılacaktır belki bilemeyiz veya karşılaştığımız zorluğu ardında gerçek bir sürpriz bekliyordur bizi. Bugün yeniden başlamamak için hiçbir sebep yok, olmak istediğiniz yerde değilseniz denemeye devam etmelisiniz.

Hiçbir mecburiyet bir ömür boyu çekilecek bir cezaya sebep olmamalı.

Kendime yeni bir yapılması gerekenler listesi yapmaya giderken sizi de benimle gelmeye davet ediyorum…