Apartmana girer girmez burnuna fırından yeni çıkmış pasta kokuları geldi. Asansörün düğmesine bastı lakin daha aşağı oku yanmadan merdivenlere yöneldi. Hızla tırmandı basamakları. Nefes nefese kalmış zili de nefesinin ritminde ardı ardına üç – dört kez basmıştı. Kapı açılınca çantayı yere fırlattığı gibi üzerini değiştirmek için odasına koşmuştu. Odasına girer girmez saatine baktı. Henüz 3 ya da 4 saati vardı misafirlerinin gelmesine. Bu yıl yine, sadece onun için gelen misafir geliyordu. Dolabını açtı, içinden en beğendiği kıyafetlerini çıkardı. Kapıda kendisini izleyen annesini fark etmemişti bile. Hızla giyindi. Aynada annesinin yansıyan yüzü görünce yanaklarının kızardığını hissetti. Tek söz söylemeden aynanın önünde kendine baktı. Saçlarını düzeltti. Saatini bir kez daha kontrol ederek yüzünü tekrar aynaya çevirdi. Kıyafetlerini yeniden düzeltti.

Ah müstakbel misafir ne demişti diye düşünerek çantasını attığı yerden almak için kapıya doğru yönelmişken mutfaktan gelen kokuların kahramanlarına bakmak için kafasını uzattı. Evet, misafiri için kendisinin en sevdiğinden yapılmalıydı ve yapılmıştı. Bir teşekkür bakışı attı annesine kafasını çevirerek. Çantasını yerden aldı ve odasına geçti. Fermuarı açarken ellerinin titrediğini fark etti. Çantasından kitabını çıkardı. Huckleberry Finn. Saate bir kez daha bakıp zamanın ne kadar da yavaş geçtiğini düşüncesiyle açtı kitabını.

“Artık haydutlar çetesini kuruyoruz. Adı da Tom Sawyer çetesi olacak.” Diye başladı okumaya. Sayfalar geçtikçe yelkovana ve akrebe kayıyordu gözleri sürekli. Zil sesini duyar duymaz saatine bir kez daha bakınca gelenin babası olduğunu anlayarak hızla mutfağa koştu. Ailece yemek masasına otururken ellerinin titreyişine bir kez daha baktı. Yemek süresince konuşulanlar düşüncelerinden kendini çekmeye yetmemişti. Yemek kaldırılırken annesine yardım etmiş, mutfağı olanca çabasıyla hızlı toplamasına olanak sağlamıştı.

Yemek bitip oturma odasına geçtiklerinde, haber bülteninin sunuşları sırasında saatin yaklaştığını görünce pencereye yakın oturarak gündemi takip eder gibi yapmaya başladı. Arada bir de çaktırmadan pencereden dışarı bakıyordu. Sonunda dayanamayarak perdeyi kaldırdı ve bir süre dışarıyı izlemeye başladı. Ve misafirini dışarda görünce heyecanın kalbinde kocaman bir alev olduğunu hissettti. Misafirine görünmediğini sanarak kapıya koştu ve çalmasını bekledi.

“Din-Don”

Kapının çalmasını bitirmesini beklemeden açtı kapıyı. Asansörün sesini duyunca heyecanının arttığını ve vücudunu bir üşüme aldığını hissetti. Asansörün kapısını açıldı. Misafirini karşısında gördü. Mahcup, muzip ve hisli bir gülümseme ile “ÖĞRETMENİNİ” karşıladı.

Hoş gelmişti.

-------------------------------o------------------------------------------o---------------------------

Öğrencimi karşımda görünce, tatlı bir gülümseme yayıldı dudaklarıma. Bismillah dedim ve girdim içeri. Beni buyur ederken, hiç öptürmediğim elime uzandı eli. Sıkı bir musafaha ile hoş bulduğumu ifade edince buyur etti ailesi ile birlikte misafir odasına. Tam karşıma oturdu, davranışlarında sahiplenici bir ev sahibi lakin utangaç bir çocuk gülümseyişi vardı. Bazen anne, bazen baba ile sohbet ederken göz göze gelip muzipçe gülümsedik, hiç çaktırmadan çok şey paylaştık.

Çay demli, sohbet koyu olunca küçük dünyasının kırıntılarıyla kocaman yüreğinin beslediği konularda konuştuk birlikte. Yanıma geldi bazen yalnızca ikimiz sohbet ettik. Gözüm saate ilişince; gelmeden dakikaları saydığımı lakin şimdi ise zamanın su gibi akıp gittiğini fark ettim.

Müsaade isteyip ayağa kalkma vakti gelince, yüzüne çöken hüznü görünce tekrar el sıkıştık. “Hoşça kal öğretmenim” dediğinde; gönlümde beliren duyguyu kontrol ettim ve sonra “İyi ki öğretmenim” dedim.

Bu hafta, veli ziyaretleri kapsamında tek tek tüm öğrencilerimi gezmekteyim. Çocuklar bu yazıyı okuyorsanız bu size notumdur: Sizi seviyorum.