Beşiktaş ile oynadığımız ve 4-1 kazandığımız maçtan sonra yine milli araya girmiş ve Fenerbahçe maçına kadar galibiyet alamamıştık. O maçtan sonra söylediğim şeyleri yine söylemek istiyorum birinci planı hücum olan takımlardan puan almamız daha kolay görünüyor.

İsmail hocayı yaklaşık 3-4 haftadır hamleler konusunda eleştiriyorum. Çıkarttığı on bir ile oyuna aldığı oyuncular ve dakikaları her zaman eleştiriye açık. Hele ki son maçta kadrodan yakınınca tamam dedim lig standardına bağladı. Fakat ‘Kaos’ başlıklı yazımın ilk cümlesinde Beşiktaş, Galatasaray ve Fenerbahçe gibi takımlardan puanlar alacağımızı bu maçlara göre takımı değerlendirmenin hata olduğunu yeniden belirtmek isterim. Öyle ya da böyle takım yedi, sekiz eksikle gittiği maçta sinekten yağı çıkarttı ve aldı 3 puanı.. Tebrikler. Üstelik bunu ezik bir oyunla değil çatır çatır aldı.

Fenerbahçe, kanat organizasyonunu Caner ve Gökhan ile gerçekleştiren, orta alanda Sosa üzerine kurulu dikine giden, kaybedilen topları 6-7 saniye içinde almayı çoğu kez başaran, Ozan-Gustavo ikilisi ile sıkça şut atan ve duran toplarda çok etkili olan bir takımdı. Bu artıların yanında takım kimliklerinin henüz oturmaması eksileri skor almadıkları maçlar onlar için handikap Hatay maçında örneğini gördük.

Peki bu kadar etkili takımı nasıl etkisiz bıraktık. Açık yüreklilik ile söylemek gerekirse Fenerbahçe sezonun en kötü maçını oynadı. Bunu cebimize koyalım. Sosa’nın kadrodan çıkması duran toplar ve dikine oyunda atak yönlendirmede etkisini neredeyse sıfıra indirdi. Fenerbahçe takımı yan topları kötü olan takımlara ve kalecilere karşı çok etkili olabilir duran topların aksine Konyaspor’da akan oyunda özellikle yan toplarda neredeyse sıfır hata ile oynayan bir takım sayılara bakmadım ama yine vardır 50 orta bu kadar ortaya sıfır pozisyon vermekte bizim başarımız. Fenerbahçe’nin geriye gol atacağı tek şansı uzak şutlara kalmıştı. Bunun içinde cepheden de etkili Sehic ve ölümüne atlayan iki stoperi geçme şansı yakalayamadılar. Pozisyonsuz maç olmaz elbette ki ama orada da Sehic üzerine düşeni yaptı.

Konyaspor takımının planı açıktı aslında 70-75 dakika topu tutup demoralize olan rakibine son darbeyi indirmekti. Orta alanda o kadar çok top kaybettik ki inanın bir Anadolu takımı ile oynasak kötü bir sonuç gelirdi. İsmail Kartal’ı en çok ne yüzden eleştiriyorduk aynı mevkilerde oyuncular alıp oyuna müdahil olamayışına. Bugün galibiyetten bağımsız neden iyi iş çıkardı diyoruz? Cikalleshi’yi Rangelov gibi kullandı oda hakkını verdi sahada basmadık yer bırakmadı. Fenerbahçe takımı oyundan düşünce Jevtovic’i iki stoperin arasına gömmek yerine orta sahaya, yani yerine çekti. Oğuz’u alması gereken yere kulübeye aldı. Levan kanat olunca Miya 8 numarayı üstlendi. Zaman zaman Milo ile değiştiler. Golden sonra fazla alternatifi olmayan Kartal çok yorulan Jevtovic’i kenara çekti 6 numara pozisyonu kağıt üstünde kalmadı belki ama orta alanlar uzun toplarla ya da direkt paslarla geçilmeye başlandığından gerekte kalmadı. Son dakikada gelen değişiklik ise sakatlanmadan bir maç daha geçirmenin mutluluğunu yaşasın diye Hurtado üzerinden oldu. Sakatlanmasa puan kazandıracağı maçlar olacaktır. Fenerbahçe’yi kilitleyen hamlelerden biride defans arkasına atılan etkili uzun toplar oldu. Ne yapacaklarını şaşırdılar.

Sonuç olarak dersine çok iyi çalışmış İsmail Kartal’ın öğrencileri eldeki kadro ile bundan iyisi yapılamazdı. Gönül ister ki teknik heyet ve oyuncular her maç bu özveri ve iştahla oynasınlar o zaman problem kalmaz. Bizde güzel şeyler yazarız. Yalnız bu maç bizi yanıltmasın! Milli aradan sonra yapacağımız maçlar ve alacağımız puanlar takımın şeklini belirler. Bir maçta küme düşmeyeceğimiz gibi bir maç kazanarak şampiyon olmayacağız. Ayaklarımız yere bastığı sürece güzel işler yapabiliriz. Şunu da belirtmeden geçemeyeceğim Konyaspor ne zaman İstanbul takımları ile maç yapsa yandaşları tvlerde yeni kurallar icat edip, bilinmeyeni ortaya sunuyor. Ne diyelim aydınlattığınız için teşekkürler olanı bozmayın da olmayan sizin olsun.

Maçın sözü; Jevtovic’in golüne bir baktım ve Annoov ne vur len öyle didim.