Sözün bittiği yere doğru adım adım gidiyoruz. 
Kasımpaşa maçına kadar umutlarımı koruyor ve takımın ligde kalacağına dair inancımı yüksek tutmaya çalışıyordum.
Ama cumartesi günü sahada gördüğüm takım ne yazık ki umutlarımı tüketirken, takıma olan inancımın da bitmesine neden oldu. 
Bir takım düşünün; oynadığı son 17 maçın 2’sini, sezon başından beri sahasındaki 12 maçın sadece 1’sini kazanabilmiş, direk rakipleri olan Antalyaspor, Denizlispor, Kayserispor, Kasımpaşa maçlarından galibiyet çıkaramamış, bu maçları 4 puanla kapatmış ve son 7 maçta 4 gol atabilmiş..
En büyük sorunu gol olan bir takıma doğru dürüst transfer bile yapamamışken, daha ne umudu beslemeliyiz bilemiyorum..
Bundan sonrası için mucize beklemekten başka yapacağımız bir şey de yok. 
Yani son 17 maçta sadece 2 kez yaptığımızı çıkıp Malatya deplasmanında, ardından Fenerbahçe ile iç sahada oynayacağımız maçlarda tekrarlayabilirsek yeniden umutlanabiliriz. 
Beklentim çok az olsa da Malatya ve Fenerbahçe maçlarından gelecek puanlar son 8 haftaya avantajlı girmemizi sağlayacaktır. 
Bunu üzülerek söylüyorum ama önümüzdeki iki maçtan da arzu edilen sonuçlar alınamazsa gelecek sezonun planlamasına geçilmesi en doğrusu olacak. 
Ne yazık ki sporda hayal kırıklığıyla dolu bir sezon geçiriyoruz. 
Süper Lig takımımız ligde kalma mücadelesi verirken, aynı kaderi 2. Lig ekibimiz 1922 Konyaspor’da yaşıyor. 
Basketbolda şampiyonluk söylemleriyle başlanan sezonda gelinen nokta ortada. 
Tam bir fiyasko, tam bir çöküş..
Sezonun ardından mutlaka şapkalar öne koyulup düşünülecektir.
Umarım takımlarımız sezonu düşmeden tamamlar ve yapılan hataların sonucunu acı şekilde ödemeyiz. 
Bu zamana kadar mali disiplinden taviz vermeyen ancak evdeki hesabın çarşıya uymamasıyla hesapları alt üst olan yönetimin bu saatten sonra yapacağı tek şey; ligde kalma primlerini vakit kaybetmeden açıklamak ve futbolcularını parayla motive etmektir.
Bir de bu yol denensin belki takıma değmesini beklediğimiz o sihirli değnek paranın gücüdür..