Eğitim için gelmişiniz ama çocuğunuzu bir yere bırakamadınız. Mecburen, yanınızda getirmişsiniz ama ders de çocuğunuz ağlamaya başlıyor ve hocanız size böyle bir yaklaşım tarzı sergiliyor. Siz ne düşünürüz? Elbette böyle bir yaklaşım tarzı varsa çocuğunuzu alıp o ortamdan uzaklaşırsınız ve üzerinize alacağınız mahcubiyette cabası olarak kalır.

Ama gelin görün ki dünyada, dünyada güzel eğitim gönüllüsü insanlarda var. Aşağıda ki hikâye bunun açık bir göstergesi.

‘’Üniversite profesörü Sydney Engelberg 45 yaşında.

Haber sitelerinde,

Öğrencilerine ders verdiği bir fotoğraf dolaşıyor.

Bu sırada sınıfta, öğrencilerden biri olan annesinin yanında bulunan bir çocuk ağlamaya başlamıştı. Ancak öğretmen, çocuğun ağlamasından rahatsız olmadı ve anneden dışarı çıkmasını istemedi. Oysa normalde bu yaştaki bir çocuğun derse getirilmesi yasak.

Aksine, profesör çocuğu kucağına aldı ve onu tutarken ders anlatmaya devam etti.

Öğrenci ifadelerine göre öğretmen dersten hiçbir şey kaçırmadı; her detayı sanki bu duruma alışmış gibi sakin ve dikkatli bir şekilde anlattı. Çocuğun annesi ise utandığı için, çocuğu alıp odadan çıkmaya hazırlanmıştı. Ancak profesör inisiyatifi eline aldı ve onu durdurdu.

Bu profesörün yüksek lisans kurslarına giden annelerle hiçbir sorunu olmadığı, hatta onlardan rahatsızlık duymadan sınıfa yiyecek getirmelerine dahi izin verdiği biliniyor.

Ona göre:

“Bir anne, annelik ile eğitim arasında seçim yapmak zorunda kalmamalıdır.

Eğitimli bir anne, ülkenin gelişmiş uluslar seviyesine ulaşmasına katkı sağlar,

Çünkü koca bir nesli yetiştirir.”

Sydney Engelberg

Son paragraf ne kadar manidar öyle değil mi? Bir anne eğitimi ile çocuğu arasında bir seçim yapmak zorunda kalmamalı. Bilemezsiniz ki o anne belki de eğitiminden sonra ülkesine çok değer katacak biri olacak. Anlaşılan profesörümüz böyle bir ihtimali göz ardı etmemiş. Esen kalın.